Hebben jullie dat nou ook? Mijn haren gaan overeind staan bij de
opmerkingen over ouder worden, zoals me ook laatst weer overkwam:
Hoestend
en proestend beland ik op de wekelijkse repetitie die ik – al kan ik
amper op mijn benen staan- node wil missen. “Goh”, zegt Annie, “dat
klinkt niet goed hoor,” “Nee hè? Vind ik ook” zeg ik. De arts heeft
gisteren geluisterd en had geen vermoeden van een longontsteking, het
duurt alleen zo lang.”Ja joh” antwoord Annie met een geheimzinnig
lachje, “dat is zo als je ouder wordt, wat je hebt mag je houden.” Grom
mijn haren steken figuurlijk alle kanten op…. ik kan me niet inhouden
en antwoord, “Daar heb je haar weer met dat doorsnee wijsheid.” Vindt ze
niet leuk maar ach, daar zit ik niet mee, ik ben niet voor niets ouder
geworden.
Dus als je ouder wordt verwacht men niet anders van je? Daar weiger ik aan mee te doen. Er is zoveel wat je kunt ondernemen om je goed te voelen. Alleen hebben we het te druk de afgelopen maanden, dat gaat niet in de koude kleren zitten; je weerstand vermindert. We moeten meer rustmomenten nemen! Ik kan me erg goed verplaatsen in meneer Groen van de televisieserie en wordt mevrouw Groen; lekker opstandig dus.
Vanmorgen was ik opnieuw bij de arts en nu denkt ze dat er zich wel een longontsteking aan het ontwikkelen is. Pillen slikken en rusten dus, nu moet ik wel.
Oké, soms denk je zelf, ‘oh jee, ik ben aan het aftakelen’. Maar nee, als je van de ene naar de andere plek forenst weet je het soms niet meer en vergeet je altijd wel wat mee terug te nemen. Maar daar doen we inmiddels laconiek over, want het is niet het einde van de wereld.
Behalve mijn goede bril die ik enkele jaren kwijt ben geweest. Toen ik mijn huis aan het opruimen was en op de camping vroeg of iemand interesse had in een kunstkerstboom was er snel animo. We namen hem mee, gaven de boom aan het echtpaar en een uur later kwamen ze op bezoek met de vraag, is een van jullie een bril kwijt? Warempel, mijn bril hing in de takken van de kerstboom.
Worden we gek of worden we oud?
Marian
