Waar het vandaan komt weet ik niet, maar ik ben gek op water. Dat is niet altijd zo geweest. Bij mijn eerste zwemles in het ijskoude buitenbad kreeg ik drie kurken om, omdat ik met één kurk zeker wist dat ik zou verdrinken. Mijn moeder beloofde me in wanhoop een reep chocola als ik met mijn drie kurken toch zou zinken, en die weddenschap heeft ze verloren…
Gelukkig voor haar kreeg ik al snel daarna schoolzwemmen. Inmiddels was ik niet bang meer voor water, maar wel voor de badmeester, de duikplank en voor de rest eigenlijk alles wat niet met spelen in het water te maken had.
De stoere jongens uit de klas zaten in mum van tijd in groep F, waarna je voor je diploma mocht afzwemmen, zelf ben ik nooit verder gekomen dan groep D. Genoeg geleerd om te kunnen zwemmen, maar een zwemdiploma zat er voor mij niet in. Toch ben ik nu in het trotse bezit van een zwemdiploma: toen mijn jongste zoon ging afzwemmen haalde ik mijn meezwemdiploma!
Maar niet alleen in het water geniet ik, ook op het water in een schip of een klein bootje. Dat wil zeggen: zolang ik me maar niet met de besturing hoef te bemoeien. Ooit ben ik met een vriend meegevaren op een motorjachtje die me op de Waal, één van de drukst bevaren rivieren in Europa, wegwijs wilde maken hoe ik moest zorgen dat we niet onder een binnenvaartschip terecht kwamen.
Dat lukte, maar hij verzuchtte wel: ‘Nooit geweten dat er zoveel bochten in de Maas zaten…’. En toen had ik nog een gewoon stuurwiel in handen. Aan het roer gaat een boot altijd precies de andere kant op dan de kant waar ik hem op wil sturen, en bij het zeilen moet je aan zoveel dingen tegelijk denken dat ik me maar niet eens gewaagd heb aan zeilles.
Kanoën lukte eigenlijk nog het beste, hoewel ik er ook daar in slaagde binnen de kortste keren een enorme hoeveelheid water via de peddels in de kano te krijgen. Nee, geef iemand anders de touwtjes, het roer of het stuurwiel in handen en dan kan ik eindeloos genieten.
We nemen daarom ook nooit de sneldienst naar Terschelling, want met de gewone veerdienst duurt de overtocht veel langer. Zodra de vakkundige kapitein de haven van Harlingen uitvaart, geniet ik van de Waddenzee en is mijn vakantie begonnen.
