Ik zit heel ontspannen te genieten van het mooie weer. Ik heb mijn e-reader in mijn hand, maar ik ben nu even dromerig aan het mijmeren. Ik geniet met mijn ogen dicht van het kwinkeleren van de vogels.
….Flatsj… Ik kijk naar mijn rechterarm en roep hartgrondig: “Gadver….”. Een vogel met hoge nood had de behoefte om zijn behoefte op mijn blote arm te deponeren. Mijn vrouw en ik komen allebei tot de conclusie dat ik geluk heb gehad. Mijn vrouw vindt dat ik blij moet zijn dat koeien niet kunnen vliegen en ikzelf besef dat als de ‘flatsj’ iets meer naar links was gevallen, hij in mijn gezicht, op mijn kleding of in mijn haar gevallen zou zijn.
“In zijn haar!” denken jullie nu vast met een grijns als je de foto bij mijn column ziet. Maar, dat Grapperhaus-model van mijn profielfoto heb ik niet meer. Dat was ik zat. Sinds een jaar of twee loop ik rond met een bos wit haar à la Jan Slagter.
‘Als je haar maar goed zit’ leek trouwens wel het allerbelangrijkste onderwerp in de media van de afgelopen weken. Voor veel mensen is een droomwens vervuld: er mag door kappers weer gesleuteld worden aan de corona-kapsels. Maar aan mijn hoofd geen externe polonaise. Mijn vrouw heeft, toen de kinderen klein waren, een kappersopleiding afgerond. Ze is nooit in dat beroep aan de slag gegaan (te oud), maar mijn haar heeft ze wel altijd geknipt. Door die goede zorgen thuis, liep ik er niet bij met een Wilders-model.
Het is fijn dat we langzaam weer wat meer mogen. Maar ik begrijp mensen niet die doen alsof we nu al terug naar de oude situatie kunnen. Het winkelcentrum loopt vol en het publiek stroomt massaal toe. Op Hemelvaartsdag gingen mensen weer in file naar het strand en ook bij de recreatieplassen legden te veel mensen hun handdoeken op steeds minder afstand van elkaar neer. De anderhalvemetersamenleving, die volgens de deskundigen toch echt nog een poos gehandhaafd moet blijven, lijkt voor sommigen al verleden tijd. Ik vind dat best eng. Het coronavirus is er nog steeds, weliswaar in afnemende mate. Ik erger me aan mensen die alles aan hun laars lijken te lappen en verafschuw mensen die dat uiten door agressie tegen handhavers. Van mij mogen de BOA’s vanaf morgen met wapenstok en pepperspray de straat op.
Ik hoop dat Hemelvaart en Pinksteren niet gevolgd worden door een nieuwe uitbraak en dat we langzaamaan ons normale leven terug kunnen krijgen.
Ik heb onlangs wel de stoute schoenen aangetrokken en ben bij mijn audicien geweest voor nieuwe gehoorapparaten. Eerst op de website hun corona-policy doorgenomen en toen mij dat genoeg vertrouwen gaf heb ik een afspraak gemaakt. Ook dat gaat nu heel anders. Eerst een telefonisch consult van 3 kwartier, waarbij alle feiten, wensen, voor- en nadelen van de oude apparaten en de gewenste eigenschappen van de nieuwe set zijn besproken en vastgelegd in een rapportage. Een week later mocht ik naar de locatie komen voor de daadwerkelijke hoortest. Op de momenten dat de audicien binnen anderhalve meter moest zijn, moesten we allebei een mondkapje op. Ik voelde me op deze manier best veilig zo.
Wij blijven voorlopig toch nog maar zoveel mogelijk in en om huis. We vermaken ons prima, afwisselend thuis en op de Veluwe. Puzzelen, lezen, tuinieren. De tuin bij ons chalet heeft er nog nooit zo netjes uitgezien. Ons paviljoentje heb ik aan de binnenkant van een extra laagje whitewash voorzien, waardoor het nu een echt huiskamertje buiten is geworden. Ja, wij bakken er wel iets moois van.
Af en toe een appeltaart of pannenkoeken; een pizza of patat, of ik roerbak heel gezonde zelf gesneden verse groenten. Of een paar stukjes vlees of vis op onze gas-barbecue. Een gouden aankoop is dat. Geen geklooi meer met briketten of houtskool, maar de knop om en binnen vijf minuten is ie warm. Ideaal!
Alle gekheid op een satéprikker: voorlopig zijn er nog een hoop onzekerheden, maar één ding staat voorop: uiteindelijk komt het goed. Tenslotte volgt na de winter altijd weer de lente, na de nacht weer de dag en na moeilijke tijden komen er ook altijd weer betere tijden aan. Toch?
Humm, mijn e-reader is uitgegaan. Ik zet hem aan en ga verder met lezen. Bij een lezers-app heb ik in december een challenge aangenomen om dit jaar minimaal 26 boeken te lezen. Eentje per twee weken.
Ik heb het idee dat ik dat wel zal halen: mijn teller staat inmiddels op 25….
Wim.
