Het ijs op mijn zonnepanelen is inmiddels gesmolten. De bevroren ramen van mijn auto zijn inmiddels ook weer droog. De zon schijnt maar zal al snel weer onder gaan. Dan begint alles weer opnieuw, het bevriezen van van alles en nog wat, bedoel ik.
De temperatuur in de woonkamer is inmiddels 16,5, vooral door het zonnetje dat lang door de ramen naar binnen heeft geschenen. Binnenkort zal het gezakt zijn tot 16,0 en dan gaat de verwarming aan.
Het zijn nu koude, zonnige, prachtige winterdagen, zoveel beter dan de grauwe grijsheid die we heel lang hebben moeten verdragen. Ik ga nu met plezier lange stukken lopen met de hond Lola, het is heerlijk buiten. Maar de winter zal, in welke vorm dan ook, nooit mijn favoriete jaargetijde worden. Ik hou niet van kou, ik kan er ook niet heel erg goed tegen.
Desondanks zet ik niet meteen als ik ’s morgen ben opgestaan de verwarming aan
Desondanks zet ik niet meteen als ik ’s morgens ben opgestaan de verwarming aan. Dat is niet goed voor het milieu, en ook niet goed voor mijn portemonnee. Dus kleed ik me lekker warm aan. Dat neemt wel wat tijd in beslag: kniekousen, daar overheen een maillot, daar overheen een gevoerde lange broek. Het bovenlijf wordt gehuld in thermoshirt, daar overheen een katoenen shirt met lange mouwen, en vervolgens een dik fleecevest.
Dat houdt me de hele dag warm genoeg, mits ik regelmatig van mijn stoel opsta en me beweeg. Een vooral zittend leven is helemaal uit den boze op koude winterdagen als je geen fortuin uit wilt geven aan de verwarming.
Het vergt wel enige gewenning, maar dan heb je ook wat. Zelden gaat de verwarming vóór 15.30 uur aan. Tenminste, als het binnen niet al te koud wordt; beneden de 15 graden slaat hij automatisch aan en dan grijp ik niet in.
De kleren die ik aantrek op koude winterdagen, zijn niet bepaald representatief
Een nadeel is wel, als je je zo dik aankleedt, dat je je niet moet omkleden om bijvoorbeeld “uit” te gaan. Laat ons wel wezen, de kleren die ik aantrek op koude winterdagen, zijn nou niet bepaald erg representatief.
Er zijn gelegenheden waar ik niet wil/kan binnenkomen als een michellinvrouwtje. Misschien zou ik daar lak aan moeten hebben, maar dat lukt me nou net weer niet. Wie wil er nou zo aan een gezellig etentje verschijnen? Dan moet ik van tevoren goed nadenken over hoe en wat.
Het liefst zoek ik net zo lang tot ik iets heb gevonden waarbij ik in ieder geval mijn kniekousen, maillot en thermoshirt kan aanhouden, en daar iets aan kan toevoegen waardoor ik én warm kan blijven én er toch min of meer leuk kan uitzien. Is iedere keer weer een uitdaging. In de koude wintermaanden probeer ik dit soort afspraken zoveel als mogelijk te beperken.
Ik kan dus niet wachten tot het voorjaar wordt, tot het warmer wordt, tot ik die lekker dikke, warme kledingstukken kan wassen en achter in de kast kan opbergen tot de volgende winter. Maar voordat het zover is kleed ik me warm aan en geniet ik van de koude maar zonnige winterdagen zoals we die nu hebben.