Alleke heeft gasten uit alle windstreken. Open staan voor gebruiken en cultuur zijn als gastvrouw dan ook erg belangrijk. Maar helaas kan ze er toch niet altijd op vertrouwen dat het goed gaat en moet ze ingrijpen.
Column: zoals de waard is…
Regelmatig ontvang ik gasten uit het buitenland. Ook zo nu en dan buitenlandse werknemer zoals vorige week ook het geval. Ik ontving twee aardige jongemannen. De één, een wat ingetogen en afstandelijk persoon sprak gelukkig Engels en de andere helemaal niet. Maar het was een open aardig persoon en vol enthousiasme over mijn plekje. Dit maakte hij duidelijk met mimiek en in gebarentaal. Duits sprak hij ook niet. Ze kwamen hier om te lassen bij de Mars fabriek en zouden 9 dagen blijven.
De tweede dag werd er op de binnen-bel gedrukt en stond de aardige jongeman met zijn handen vol lekkere Mars chocolade en dat kreeg ik cadeau, erg lief. Ons viel op dat hij erg veel rookte en dat het raam van zijn kamer wagenwijd open stond. Er is een algemeen rookverbod in de hele B&B dus ik werd nieuwsgierig en ging een kijkje nemen op de kamer. Ik schrok me rot. Er hing niet alleen een sterke rooklucht, maar het was er na 3 dagen al een enorme zooi. Ook zijn bed was al erg goor, want volgens mij at hij ook boven. Maar het ergste van alles was de vloerbedekking. Deze zit vol zwarte vlekken. Toen ik erover ging met mijn vinger ontdekte ik dat brandvlekken zijn. Oh jee, dit krijg ik niet meer in orde dacht ik. Het leek erop dat hij de peukjes uittrapte op mijn vloer.
Ik besloot om ook bij de collega op de kamer te kijken en schrok want hij lag relaxt met zijn laptop op bed. De ingetogen jongeman keek verbaasd, maar omdat zijn Engels perfect was kon ik de situatie uitleggen. Hij liep met me naar de andere kamer en ook hij schrok erg en stotterde tot 3 x toe: “Ik kan er niets aan doen hoor.” Natuurlijk kon hij er niets aan doen, maar hij was op dat moment wel mijn getuige. Mijn radartjes draaiden in hoog tempo en ik besloot de tussenpersoon te bellen. De dame die ik aan de lijn kreeg schrok ook erg. Ze vroeg me om foto’s op te sturen, wat ik snel deed. De schade werd volledig vergoed en op de vuile plek naast het bed ligt op de Romantic-room nu een heerlijke zachte schapenvel om de vlekken te bedekken. Begrijpen doe ik het niet jullie wel?
Dit is gelukkig de eerste keer dat ik het mee maak. Zou het een verschil in cultuur zijn? De jongeman in kwestie bleef aardig alleen ontkende hij eerst dat hij rookte. Hij wist nu wel dat we hem in de gaten hielden en op het bed had ik oud beddengoed gelegd.
Een van de redenen dat ik genoegen nam met een mooi kleed was dat ik enkele dagen later alles in orde moest hebben voor mijn Paas-popgasten. Daarbij had ik geen zin in een volledige verbouwing. Er komt hier al 7 a 8 jaar een groep van zo’n 8 vaste paasgangers en ook voor 2019 staan ze al weer in de agenda. Dat is erg fijn want je weet wat je in huis hebt en dat geeft meer rust. Ook is het elk jaar een feestje elkaar weer te zien. De mensen uit Limburg zijn voor het eerst uitgebreid tot 5 personen en van de 4 uit Rotterdam slapen er 2 voor het 2de jaar in hun camper op het terrein, ze schuiven in de ochtend wel aan de ontbijttafel samen met hun vrienden, het indrinken wordt steeds uitgebreider merk ik. De laatste 4 begonnen met overnachten op luchtbedden in het atelier. Nog steeds denken ze daar met plezier aan terug, want het was erg gezellig daar vonden ze. Wel merk ik dat aan Rotterdammers onder mekaar niet te tornen valt, want omdat ik erg druk was vroeg ik mijn Rotterdamse partner of hij de gevraagde koffie wilde zetten voor ze. Toen ik later vroeg, en, proeven jullie verschil? Uh, nou, de Rotterdamse is net een tikkeltje lekkerder hoor werd me verteld met een ondeugende twinkeling. Leuk is dat.
Oké, je ziet dat er mensen zijn geweest maar alles blijft heel en maakbaar en dat ik toch wel erg prettig, er is veel respect voor mijn gedoetje en waardering voor mijn verwennerij. Tot volgend jaar.
Alleke
