Stilzitten komt niet in het woordenboek van Grada Rietveld (72) voor. Als we haar bellen voor het interview is ze online nog een patroontje aan het zoeken voor een te breien babyjasje. Naast handwerken heeft ze nog een grote passie; lesgeven. Eén dan per week springt ze bij op de school waar ze altijd lesgaf. “Ik kan maar geen afscheid nemen van de kinderen, ze zijn zo leuk.”
‘De kinderen zijn zo leuk’
Dat Grada altijd in het onderwijs heeft gewerkt is niet vreemd. Kinderen geven haar ontzettend veel energie. Tot haar pensioen toen ze 65 (en 3 maanden) werd, stond ze 3 dagen per week voor de klas op een basisschool in Hazerswoude-dorp. Al meteen wist ze ‘Wat moet ik nu? De kinderen zijn zo leuk’ en werkte vervolgens nog 3 jaar door voor 2 dagen per week.
Van invaller naar vrijwilliger
Tot haar 70e was Grada nog beschikbaar als invaller, maar dit zorgde niet dat ze meer afstand nam van haar werk. “Eigenlijk vond ik het invallen ook iets té leuk om te doen. Op een bepaald moment durfde ik niet eens meer een afspraak te maken voor de kapper, omdat ik gebeld kon worden om in te vallen. En dat deed ik dan liever.” Ze besefte dit dat dit niet echt de rust gaf die ze wel mocht ervaren in haar pensioentijd en besloot een vaste ochtend te kiezen voor haar, inmiddels, vrijwilligerswerk.
“Je wordt nooit boos”
Elke vrijdag om 8.30 geeft ze als remedial teacher ondersteuning aan de kinderen van groep 1 t/m 8, die wat extra aandacht nodig hebben. “Ik merk aan de kinderen dat ze dit heel fijn vinden en ik geniet er van. Soms zijn er kindjes die zeggen dat ze fijn vinden dat ik nooit boos wordt. ‘Tuurlijk word ik niet boos, ik ben er om je te helpen’. Zeg ik dan.”
Nieuwe invulling door het coronavirus
Grada: “En toen kwam in Maart vorig jaar ineens het coronavirus om de hoek kijken. De scholen gingen dicht, dus mijn vrijwilligerswerk viel ook weg. Iedereen had even het gevoel van: ‘Wat overkomt ons nu allemaal’. Maar Grada vond al snel een andere roeping, namelijk; aandacht voor haar buren.
“Mijn buurvrouw was door de maatregelen bang niet meer naar buiten te mogen. Dus ik beloofde haar elke dag mee naar buiten te nemen. Dit deden we met de ‘ommetje-app’ van de Hersenstichting. Inmiddels lopen we elke dag met 6 buurvrouwen.
Naast bewegen doet Grada ook nog veel aan handwerken. Maar vooral staat ze, zodra de scholen weer open gaan, te springen om weer aan de slag te gaan met ‘haar kinderen’.
Pensioen eZine
Tijd
