Rob Elders ging bijna tien jaar geleden na een reorganisatie met (pre-)pensioen. Naast zijn vrijwilligerswerk bij Stichting AAP, sport hij regelmatig en ziet Elders ook graag zijn kleinkinderen
Elders heeft 30 jaar bij het Ministerie van Binnenlandse Zaken gewerkt, en heeft daarna nog zes jaar verschillende parttime banen gehad. “Als je veertig jaar hebt gewerkt en een bepaalde structuur gewend bent, voelt het gek als dat bij het begin van je pensioen wegvalt. Daarom was het voor mij belangrijk om een bepaald ritme te vinden.”
Actief leven
“Ik heb dat gezocht door veel uit huis te gaan. Ik wandel en fiets veel – ik woon in Hilversum dicht bij bos en heide – en sport twee keer per week. Ook wilde ik me nog een keer verdiepen in een bepaald onderwerp toen mijn pensioen begon. Ik heb er aan gedacht om dat op de universiteit te doen, maar daar ben ik toch te veel een doe-mens voor. In vrijwilligerswerk bij Stichting AAP vond ik een goede combinatie: ik werk met de dieren, maar lees er ook veel over.”
Stichting AAP
“Stichting AAP zorgt voor de opvang van exotische zoogdieren, maar vooral apen. Meestal komen ze van particulieren die het verkeerde idee hadden om een aap als huisdier te nemen. Daarnaast vangen we dieren op uit circussen, louche of failliete dierentuinen, laboratoria of uit de illegale handel. De apen moeten bij binnenkomst altijd eerst in quarantaine zodat gekeken kan worden of ze geen ziektes hebben. Daarna proberen we groepen te vormen. Dat is belangrijk, want apen zijn sociale wezens. Stabiele groepen proberen we onder te brengen bij dierentuinen. Daarnaast proberen we ook beleid te beïnvloeden om de handel in exoten tegen te gaan, anders blijven we dweilen met de kraan open.”
Apengedrag
“Ik ben begonnen als dierverzorger. Tegenwoordig geef ik rondleidingen aan geïnteresseerden en donateurs, help ik met de administratie en ben ik af en toe chauffeur bij diertransporten. Een van de onderwerpen waarover ik graag praat tijdens mijn rondleidingen, is hoezeer apengedrag op mensengedrag lijkt. Een aap is eigenlijk maar met een paar dingen bezig: graaigedrag om aan eten te komen, spel, seks en macht.”
Bob de chimpansee
“Dat zie je bij mensen ook, daar ben ik geen uitzondering op. Ik ben geen alfa-mannetje, maar laat me zo nodig wel gelden. Die variaties in dominantie zie je bij apen ook. Zoals bij Bob, dat was mijn favoriete chimpansee. Als zijn groep aan het einde van de middag met appeltjes naar het nachtverblijf werd gelokt, maakten sommige chimpansees een enorme herrie over twintig keer niks. Je zag Bob denken: jongens zoek het maar uit. Ik heb mijn appeltjes bij elkaar verzameld, ik ga een nestje bouwen voor de nacht. Eigenlijk lijk ik wel een beetje op Bob.”
Prettige collega’s
“Behalve bij het werk, voel ik mij erg prettig tussen mijn internationale, jonge groep collega’s. Het houden van contacten na je pensioen vind ik belangrijk, want mensen komen niet vanzelf op je af als je thuis blijft. Tijdens de pauzes komen we tot de leukste gesprekken! Laatst had ik het nog over de walvisvaart met een Japanse vrijwilligster. Zulke thema’s komen op je bordje tijdens de lunch.”
Kleinkinderen
“Uit het contact met mijn kleinkinderen haal ik ook veel plezier. Een keer per week passen we op onze kleindochter die bij ons in de straat woont. Het is een bijzondere ervaring om heel bewust en in alle rust te zien hoe ze opgroeit, dat beleef ik heel anders dan destijds met mijn eigen kinderen. Al met al zit mijn week aardig vol. Achter de geraniums zitten, schiet er meestal bij in!”
Tekst en foto: Gijsbert van Dalen
