Francine heeft een drukke week in Portugal. Van lunchen met haar kleinzoon tot aquajoggen, Francine verveelt zich geen moment.
Een weekje Quinta Antes o Vento
De week begint weer met Tai Chi en dat is goed. De Tai Chi groep die merendeels Nederlandse leden telt, (kennelijk zijn zij toch het meest actief hier in Portugal) komt twee keer per week bij elkaar om datgene wat we geleerd hebben van onze ‘officiële’ leraressen en die helaas vertrokken zijn, zelf in praktijk te brengen. In het verleden heb ik zelf ook een opleiding Tai Chi gevolgd en ben ik gelukkig in staat de lessen te begeleiden. Maar ook als ik er niet ben, gaan de lessen gewoon door. De voordelen voor mij zijn, dat ik extra mijn best doe de oefeningen goed te doen en ik beweeg. Daarbij is het gezellig en ontmoet je elkaar op een andere manier.
’s Middags hebben we een lunchvergadering met man, zoon en schoondochter om samen te bespreken wat er gedaan moet worden de komende weken voordat het seizoen echt losbarst. Feitelijk hebben we al veel gasten gehad, maar de grote groep komt uiteraard in de schoolvakanties. Daarbij liggen we m.b.t. de werkzaamheden, net zoals de fruitbomen die nu pas in bloei staan, ver achter door het slechte weer. In ieder geval wordt afgesproken dat ik meer tijd ga besteden aan ons idee om de samenwerking met twee andere accommodaties aan te gaan. Ik moet meer gaan schrijven voor onze Rondreis in Portugal site en Facebookpagina. Als alles weer op een rijtje staat, ga ik even de tuin in om het gemaaide gras om te scheppen. Peter, een vriend, heeft ‘bosmaaieren’ als hobby. Hij kan bij ons zijn hart ophalen en we zijn echt hartstikke gelukkig met zijn hulp.
Een gezellige dinsdag
Ik ben eerder weg gegaan van de Portugese les om op de school van Fadi ( kleinzoon van vier jaar) te kunnen lunchen. In mei worden ouders en grootouders uitgenodigd om mee te eten en zo een idee te krijgen hoe het toe gaat op school. Op piepkleine kleuterstoeltjes nemen we plaats. De kinderen krijgen hier iedere dag een warme maaltijd. Het is veel, maar lekker. Fadi is echter de langzaamste eter van allemaal en eigenlijk vind ik het veel te veel eten voor de kinderen, maar alles moet opgegeten worden. Tegelijkertijd wordt er op hun tafelmanieren gelet. Dat is dan wel weer nuttig. Hij begint door te hebben dat de twee talen die hij spreekt naar elkaar toe te vertalen zijn. Dus vertelt hij ons aan tafel dat pile hetzelfde is als piemel. Dus ook in het Portugees heeft hij het druk. Maar het is leuk om hem Portugees te horen spreken, want met ons spreekt hij uiteraard alleen Nederlands.
Thuisgekomen zie ik dat ik een brief heb van Paula, die een biologische maaltijd voor 20 personen wil gaan verzorgen hier in de tuin. Samen met Eva en Loek willen ze kijken of er interesse is in biologische groentepakketten. We kennen het fenomeen wel in Nederland, maar hier is het nog niet zo bekend. Naast haar interesses voor het verbeteren/redden van het milieu, vangt Paula loslopende honden op. Dat loopt echter inde papieren en ze hoopt met het verzorgen van groentepakketten en lunches genoeg geld over te houden om haar honden te voeren. Ik weet nog niet zeker of we als Quinta de mensen moeten uitnodigen of op persoonlijke titel. We verhuren namelijk appartementen, ook al wordt er ook wel gekookt voor de gasten.
Een avontuurlijke woensdag
Op woensdagochtend ga ik altijd aquajoggen. Dit doen we ook onder eigen beheer bij een vriendin thuis. Ieder om de beurt geven we aan welke oefeningen gedaan moeten worden. We zijn niet fanatiek, en ja, het is ook weer gezellig. Maar dat mag toch?
‘s Middags ben ik met mijn vaste wandelmaatje het tijdelijke meer van Minde gaan zoeken, voordat het weer verdwenen is. Dat klinkt heel geheimzinnig en misschien is het dat ook wel. Dit meer ontstaat alleen als het grondwater heel hoog staat. Er komt geen rivier op uit en het water wordt ook niet afgevoerd door een riviertje of beekje. Een tijdelijk meer dus. Maar waar? In Minde een klein stadje in de buurt vinden we een toeristische informatiebord. Maar daar worden we niets wijzer van. Nadat we bij een café zijn gaan vragen, weten we welke kant we op moeten.
We komen in een fascinerend landschap terecht. Langs een prachtig wandelpad met veel paarse orchideeën en andere kleurige bloemen lopen we langs het ondergelopen landschap. Heerlijk in de zon.
Donderdag en vrijdag
We zijn vandaag met gasten naar Sintra geweest. Uiteraard ben ik vaker in Sintra geweest, maar je kan er gemakkelijk twee maanden doorbrengen. Wat een weelde aan planten, bomen, tuinen en kastelen. En waar begin je dan in hemelsnaam? Uiteindelijk besluiten we Palacio Pena te bezoeken en Palacio Monsarat. Totaal verschillend en m.n. Monsarat, het Palacio en de tuin, vond ik erg indrukwekkend. ‘Pena’ is een must en ik ben blij het gezien te hebben, maar wat een zooitje. De autoriteiten hebben het parkeerprobleem voor een groot gedeelte opgelost door twee busroutes in het leven te roepen, waar je voor een klein prijsje langs de kastelen gevoerd wordt en onderweg overal kan uitstappen.
Ik heb meteen ideeën wat ik nog meer zou willen zien, maar gelukkig kan ik dat allemaal uitstellen, want ik zit toch in de buurt. Ik moet opeens denken aan de Canadese mevrouw die ik tegenkwam bij het Alhambra in Spanje, waar we niet in mochten, omdat het veel te vol was. Helemaal teleurgesteld liepen we om het park heen en toen ik zei, dat we nog wel eens een kansje kregen, vertelde ze mij dat ze al 82 jaar was en waarschijnlijk niet nog eens naar Europa zou komen. Nee, dat gaat dan niet meer lukken, maar ik zit in andere omstandigheden. Hoewel je niets moet uitstellen, dat weet ik ook wel.
Vrijdagochtend is (ook) Tai Chi ochtend. Het is erg warm en de zumbadansen worden even overgeslagen. Gasten hebben aan Loek gevraagd om nog eens voor hen te koken. We besteden de middag dus met boodschappen doen. Loek kookt voor de gasten, ik hoef me daar gelukkig niet mee te bemoeien.
Heerlijk weekend!
Vandaag vertrekken we naar Évora, het ligt hier 3 uur rijden vandaan in het oosten van het land. We logeren bij Monte da Serralheira, de Quinta waar we een samenwerkingsverband mee hebben. Samen met Quinta do Corvo in Sintra, hebben we een drietal vakantiebestemmingen verenigd. We hebben daartoe een drie uitzonderlijke mooie streken uitgezocht die op berijdbare afstand van elkaar liggen en alle drie op de werelderfgoedlijst van Unesco staan. Nu is er op zondag een rondleiding door Évora die wordt gegidst door Lucia von der Felz, eigenaresse van Monte da Serralheira. Wij kennen elkaar alleen van naam en afspraken, maar hebben elkaar nog nooit in levende lijve ontmoet. Het is een mooie gelegenheid om verdere afspraken te maken en ideeën uit te wisselen hoe we onze website kunnen promoten en meer body kunnen geven. Met een hoop ideeën, veel geraniumstekjes en een goede indruk van Évora en Lucia en Kuno rijden we op zondagmiddag weer terug naar huis. Ook leuk.
