Frans de Rouw (65) houdt van verrassingen. Hij verrast als vrijwilliger van Make-A-Wish kinderen met een levensbedreigende ziekte door hun liefste wens in vervulling te laten komen.
Het is woensdag aan het einde van de ochtend. Frans de Rouw heeft net op de basisschool van zijn kleinkind voorgelezen als hij met een kop koffie aan tafel gaat zitten. Sinds hij met pensioen is kan hij veel makkelijker bijspringen bij de activiteiten die hij vroeger om zijn werk heen moest plannen, vertelt de kersverse gepensioneerde.
Niets “moet” meer, maar alles wat op zijn pad komt kan hij opeens aanpakken. Zo kon hij vandaag spontaan ook voorlezen in een klas waar er geen voorleesouder was, nam hij na zijn pensioen een bijbaantje als chauffeur en is hij met name veel vaker inzetbaar als vrijwilliger voor Make-A-Wish.
Stilzitten is er allerminst bij voor Frans die de laatste veertien jaar van zijn werkende leven bij de Nederlandse Spoorwegen werkte.
Wat wil ik allemaal nog doen?
“Voordat ik met pensioen ging ben ik gaan nadenken welke dingen ik allemaal nog wilde doen”, begint Frans te vertellen. “Daar heb ik een soort mindmap van gemaakt. Zo willen wij”, Frans wijst naar zijn vrouw en zichzelf, “dit jaar nog naar Bali, ben ik als chauffeur auto’s gaan rijden en staat er ook nog op mijn mindmap dat ik mij wil aanmelden bij een castingbureau. Daar hebben ze soms ook zo’n oude kop nog eens nodig”, zegt hij lachend.
“Ik zit altijd nog wel nieuwe dingen te verzinnen. Op die manier blijf je toch een beetje bij. Ik moet er niet aan denken om alleen maar thuis te zitten. Niet dat het thuis niet gezellig is, maar het is gewoon te beperkt. Ik hou wel van verrassing.”
Pensioendromer en wensenvervuller
De link tussen het lijstje met pensioendromen van Frans en zijn vrijwilligerswerk is makkelijk gelegd. Als vrijwilliger van Make-A-Wish helpt Frans namelijk bij het vervullen van de liefste droomwens(en) van een kind met een levensbedreigende ziekte. “Acht jaar geleden kreeg ik wat meer vrije tijd. Ik wilde daarin vrijwilligerswerk doen om iets meer voor de maatschappij te betekenen, maar vrijwilligerswerk met bejaarden zag ik niet zo zitten. Daar voelde ik mij nog te jong voor.
Toen zag ik op televisie een programma waarin Wendy van Dijk een aantal wensen van zieke kinderen vervulde. Het leek mij leuk een bijdrage te kunnen leveren aan zoiets positiefs. Aan het verrassen van een kind. Ik heb meteen mijn CV naar Make-A-Wish opgestuurd en gezegd: “kunnen jullie daar iets mee?”.
Inmiddels ben ik al acht jaar wenshaler. Als een kind door de screening van Make-A-Wish komt, dan mag ik het kind vragen wat zijn of haar liefste wens is. Tijdens een gesprek met de ouders en broertjes en zusje probeer ik een kind helemaal in kaart te brengen. Waar houdt hij van, wat zijn zijn hobby’s en wat is het waarom achter de wens?”
Uitdagend, want lang niet alle kinderen kunnen vertellen wat ze graag zouden doen. Met de allerjongsten speelt Frans vaak wat en praten vooral de ouders, terwijl Frans sommige pubers juist moet uitdagen om meer dan alleen ja of nee te zeggen.
“Ik moet de wens wel goed wel kunnen uitleggen naar de stichting. Hen kunnen overtuigen dat dit zijn ultieme wens is van een kind.” Als wenshaler vormt Frans namelijk de schakel tussen het kind en de vrijwilligers van Make-A-Wish die zich inzetten om een droom te realiseren.
“Daarom is het zo belangrijk om alles tijdens het gesprek goed te noteren, want die kinderen vergeten wat ze hebben gezegd tijdens het gesprek met mij, maar de wensvervullers zorgen er wel voor dat dat wat ze hebben gezegd ergens tijdens de dag terugkomt. Als een kind bijvoorbeeld houdt van een bepaald soort snoep, dan vindt zij dat snoep in de limousine.”
“Het heeft haar leven een positieve draai gegeven”
“Het is wetenschappelijk bewezen dat zo’n wensdag effect heeft op het herstel van de kinderen”, vervolgt Frans. “Dat het een bijdrage aan de genezing levert.” Dat zag hij ook met eigen ogen toen hij wenshaler was bij een meisje die in een flinke dip zat toen hij als wenshaler langskwam.
Het verwezenlijken van haar liefste wens – het ontmoeten van een acteur met een mooie sixpack – zou gerust nog een jaar op zich kunnen wachten. “Maar ik vond dat we het realiseren van een wensdag voor haar niet op de lange termijn moesten schuiven.
Soms heeft een kind nu een boost nodig en niet pas over twee jaar. Daarom heb ik haar toen gevraagd om erover na te denken over een tweede wens. Ze heeft toen eigenlijk met pijn in haar hart ja gezegd op die vraag, maar uiteindelijk is ze heel blij dat ze daar ja op heeft gezegd.
Ze is door die dag enorm opgeknapt. Ik hoor alleen maar positieve geluiden, terwijl zij echt aan de grond zat toen wij voor het eerst bij haar op bezoek waren. Ze had helemaal geen levenslust meer. Ze praat er nog steeds over. Ik krijg nog elke keer berichtjes van haar: “het is alweer zo lang geleden, maar het lijkt nog gisteren”. Het heeft haar leven echt een positieve draai gegeven.”
Levensbedreigende ziekte
Doordat Make-A-Wish zich inzet voor kinderen tussen de drie en achttien met een levensbedreigende ziekte moet er wel vaker op korte termijn een wensdag op poten gezet worden. “Ik heb ook wel een keer een wens gehad die wij binnen een week moesten vervullen en dat het kind een paar dagen na de wensdag is overleden. Dat heb je ook weleens. Gelukkig maak je dat niet vaak mee.
Gelukkig niet”, verzucht Frans die voordat hij bij de Nederlandse Spoorwegen begon ruim dertig jaar in de gezondheidszorg werkte. “In de jaren dat ik in de gezondheidszorg werkte heb ik zoveel meegemaakt, dat ik hier wel professioneel mee om kan gaan. Natuurlijk raakt het je, maar ik kan het wel een plek geven.”
Daarnaast probeert Frans de ziekte van een kind niet teveel onderwerp van gesprek te laten zijn als hij gaat praten over de liefste droomwens van het desbetreffende kind. “Natuurlijk geef je wat ruimte voor wat er aan de hand is, maar ik wil daar ook niet te lang bij stilstaan. Het is niet mijn taak, daar zijn andere mensen voor. Ik wil het vooral hebben van de mooie dingen. Want Make-A-Wish gaat over het vervullen van wensen en met name over de kracht uit een kind naar boven halen!”
Je inzetten voor Make-A-Wish
Naast wenshaler zet Frans de Rouw zich ook in voor Make-A-Wish als wishwalker. Een wishwalker is iemand die voor de stichting Make-A-Wish de Nijmeegse vierdaagse loopt en zo sponsorgeld ophaalt om wensen van kinderen met een levensbedreigende ziekte te vervullen. Wil jij meer weten over vrijwilligerswerk bij Make-A-Wish of wat je doet als wishwalker. Kijk eens rond op de website van Make-A-Wish.
