Eva Smit (77) is bijna dertig jaar lid van een boekenclub. Lezen heeft ze altijd gedaan, maar sinds haar pensioen heeft ze er meer tijd voor en kan ze haar ervaringen ook delen tijdens vrijwilligerswerk
“Alhoewel ik stopte met werken op kantoor, was ik niet van plan om de hele dag ramen en kopjes te wassen toen ik met mijn man trouwde. Dus deed ik een cursus voor pedicure en begon ik een praktijk aan huis. Ik heb altijd met veel plezier gewerkt totdat ik op mijn zestigste met pensioen ging. Nu werk ik als vrijwilliger bij museum en landgoed De Fraeylemaborg in Slochteren. Daarnaast ben ik lid van een museumclub, bridgeclub en een boekenclub.”
Lezen aan het aanrecht
“Lezen heb ik altijd gedaan. In 1946 kreeg ik mijn eerste boekje. Zo trots als ik daar op was, ik heb hem verslonden. Het boek heet ‘Maar vijf minuutjes’ van CTH Jongehab de Groot. Hij staat nog steeds in mijn kast. Toen ik later zelf kinderen kreeg, legde ik een boek op het aanrecht en stond ik vaak rechtop te lezen. ‘De klop op de deur’ van Ina Boudier-Bakker lag naast me terwijl ik het huishouden deed en voor de kinderen zorgde. Mensen die zeggen dat ze geen tijd hebben voor lezen, maken geen tijd voor lezen. Wie wil lezen, vindt altijd tijd.”
Verrijkende werking
“Met een vriendin heb ik achtentwintig jaar geleden de boekenclub opgericht. We lezen vier boeken per jaar die worden uitgekozen door een provinciaal overkoepelend orgaan. Met een groep van tien vrouwen bespreken we de boeken. Een bibliothecaresse heeft de leiding en stelt de vragen. Niet elk boek is leuk om te lezen. Soms moet ik me er doorheen worstelen. Zonder de boekenclub zou ik bijvoorbeeld ‘Joe Speedboot’ van Tommy Wieringa nooit hebben uitgelezen. Ik vond het te grof. En toch ben ik aan het einde blij dat ik het tot de laatste letter gelezen heb. Een boek maakt je leven rijker en leert je relativeren.”
Bijzonder contact
“Boeken smeden een band. In de trein of op een feestje waar je niemand kent: als je dezelfde boeken hebt gelezen, heb je altijd wat om over te praten. Tijdens mijn vrijwilligerswerk in De Fraeylemaborg gaf ik een rondleiding aan een schoolklas. Bij de heksenbol in het museum vroeg ik wie er een Harry Potter boek gelezen had. Een van de kinderen stak haar hand op. Dan heb je gelijk bijzonder contact. Ik kan me helemaal inleven in een boek. Wanneer ik een boek heb uitgelezen, heb ik soms wel twee dagen nodig om het verhaal te verwerken.”
Levenslessen
“Bij de boekenclub is mijn verzoek altijd of we een oud boek kunnen lezen, van Vestdijk bijvoorbeeld. Oude boeken zijn ook actueel. Zoals de types die rondlopen in de boeken der kleine zielen van Couperus, die vind je tegenwoordig nog steeds. Ik ben een liefhebber van Couperus, als ik me somber voel dan lees ik zijn boeken graag. Ook al lees je een boek meerdere keren, je haalt er telkens een andere les uit.”
