Toen Annet Verkuil (73) werkte als secretaresse had ze voor vrijwilligerswerk geen tijd. Nu ze met pensioen is wel. Ze ontvangt patiënten en begeleidt ze naar hun afspraak als gastvrouw van het Jeroen Bosch Ziekenhuis.
Annet Verkuil: “Als secretaresse van in totaal vijf burgemeesters was ik ook vaak gastvrouw. Dat vond ik altijd mooi werk. Je stelt mensen op hun gemak en praat gezellig over van alles en nog wat. Via de Unie van Vrijwilligers (een landelijke vrijwilligersorganisatie red.) ben ik terecht gekopmen op deze plek. Ik begeleid patiënten vanuit de receptie naar de plek waar ze naartoe moeten.”
Begeleiding
“Patiënten komen vaak zenuwachtig het ziekenhuis binnen. Meestal beginnen ze zelf over de reden van hun bezoek; daar mag ik niet naar vragen. Mensen vertellen soms hun hele hebben en houden in de korte tijd dat je ze naar de afdeling begeleidt.”
Inleven
Ik begrijp heel goed hoe mensen zich voelen als ze hier komen. Een keer heb ik een jonge vrouw begeleid die een overleden kindje bij zich droeg. Dat lijkt me afschuwelijk om mee te maken. Op zo’n moment kan je alleen maar een luisterend oor zijn, want je kan iemand eigenlijk niet troosten.”
“Onlangs heb ik zelf meegemaakt hoe afschuwelijk het is als je een nare boodschap krijgt. Met kerstmis is mijn partner na een kort ziekbed overleden aan een ernstige ziekte. Soms loop ik wel eens langs de afdeling waar hij heeft gelegen, als ik bijvoorbeeld bloemen bij een patiënt ga brengen. Mijn dochter vroeg laatst: kan je dat wel aan? Ik antwoordde: ja, want ik moet hier toch doorheen. Ook als ik thuis blijf, voelt het vreemd.”
Notuleren en verslagen maken
“Naast gastvrouw ben ik secretaris van het bestuur van de Unie van Vrijwilligers, waarvoor ik verslagen maak van vergaderingen, jaarverslagen schrijf en nieuwsbrieven rondstuur. Een keer per maand hebben we vergadering. Ik vind het leuk om te notuleren en om verslagen te maken. Vroeger op school vond ik het al prachtig om opstellen te maken.”
Werken voor burgemeesters
“Ik schreef ook vaak voorwoorden en speeches voor de burgemeesters voor wie ik werkte. Ik ben bij de Gemeente Geldermalsen begonnen als huisvestingsambtenaar en werd daar uiteindelijk secretaresse van de burgemeester. Dat ben ik later gaan doen in Culemborg.”
In totaal heb ik onder vijf burgemeesters en een plaatsvervanger gewerkt. Dat deed ik altijd met veel plezier. Ik denk nog wel eens terug aan de keer dat ik de koningin heb ontvangen op Koninginnedag. Het was ook hartstikke leuk om mensen die een lintje kregen met een smoesje naar het stadhuis te lokken.”
Zwart gat?
“In 2006 ben ik met pensioen gegaan. Dat was een groot afscheid, want ik had 22 jaar in Culemborg gewerkt. Ik was 65, dus ik moest stoppen. Ik had nog wel een jaartje door willen gaan. Iedereen verwachtte dat ik in een gat zou vallen. Eigenlijk viel dat mee, want ik ben meteen vrijwilligerswerk gaan doen. Eerst gaf ik Nederlandse taalles aan buitenlandse vrouwen, daarna ben ik bij het ziekenhuis beland.”
“Gastvrouw zijn is veel staan en lopen. Af en toe ben ik goed moe na het werken, dan merk je dat je ouder wordt. Maar aan stoppen denk ik nog niet.”
Tekst: Gijsbert van Dalen
