Als gastvrouw op het vakantieschip Henri Dunant verzorgt Riet Bol (69) reizen voor mensen die extra begeleiding nodig hebben. Aan stoppen met werken is ze nog niet toe.
“Op dit schip verzorgt het Rode Kruis wekelijks vakantiereizen voor ongeveer 65 passagiers. Dat zijn mensen die eenzaam zijn, gehandicapt of langdurig ziek. Ik ben regelmatig een week lang aan boord om te werken als gastvrouw. Ik help met het verzorgen van de voorraden, maak het de gasten naar hun zin met een drankje en een praatje, geef informatie over de vaarroute en heb ook administratieve taken.”
Een luisterend oor
“Ik haal voldoening uit de tevreden gezichten van mijn gasten. Bij mij kunnen ze hun verhaal kwijt. Vaak vertellen ze hun hele geschiedenis. Omdat mijn inmiddels overleden man ook gehandicapt was, kan ik mensen met een handicap en hun partners goed begrijpen. Vaak voel ik het aan als ze iets vertellen, maar daar iets anders achter schuilt. Mensen hebben vooral behoefte aan begrip. Doordat je hun problemen benoemt, worden deze al makkelijker.”
Blijven werken
“De jonge vrijwilligers noemen me wel eens oma, als eretitel. Officieel ben ik al sinds mijn 55e met pensioen. Zo voelt dat niet, want ik ben nog elke dag bezig. Ik maak weken van ongeveer 36 uur. Dat is goed te doen, al merk ik natuurlijk dat ik ouder word. Ik kijk per jaar of ik het nog red. Als het werk gaat voelen als een last, stop ik er meteen mee.”
“Nu ben ik daar gewoon nog niet aan toe. Mensen uit mijn buurt gaan regelmatig naar de bejaardenbond om bingo te spelen. Met alle respect, maar daar heb ik nog geen zin in.Het telt mee dat een dochter van me in Australië woont en haar af toe wil bezoeken. Daarvoor kan ik mijn loon goed gebruiken.”
Scherp blijven
“Ook als het niet tegen betaling kon, had ik voor het Rode Kruis gewerkt. Pas sinds anderhalf jaar is het een betaalde baan, vanaf 1971 heb ik het eens per jaar vrijwillig gedaan. Het houdt je namelijk jong en scherp. Je komt hier onder de mensen en zit niet alleen thuis. Mijn dochter vraagt mij soms om hulp met computerproblemen, omdat ik hier aan boord ook met een pc werk. Zo helpt mijn werk me bij te tijd te blijven.”
“Mijn advies aan andere gepensioneerden is dus ook: ga wat doen! Er zijn zo veel dingen die je kunt ondernemen, zo veel hobby’s, zo veel vrijwilligerswerk. Ga je niet thuis vervelen. Probeer een dagritme te houden en ga leuke dingen doen.”
Groeien naar mijn pensioen
“Ik vind het wel belangrijk om na te denken hoe ik mijn leven invul als ik niet meer kan werken, bijvoorbeeld door te investeren in mijn vriendschappen. Ook is het goed om hobby’s te hebben. Ik houd bijvoorbeeld van lezen, bridgen, wandelen en fietsen. Omdat ik werk, moet ik dat vaak plannen. Ik verlang wel naar de vrijheid om spontaan op pad te kunnen gaan als het mooi weer is.”
“Langzaam groei ik naar het moment dat ik niet meer kan werken. Op een gegeven moment word je ouder en kan je het niet zo goed meer aan. Als dat moment nadert, moet je op tijd stoppen. Liever te vroeg dan te laat. Daarna komen er ook weer andere dingen op je pad, zolang je maar je interesses volgt.”
