Wim (75) werkte zijn leven hard als directeur personeelszaken. Hij ging zijn pensioen helemaal open in en werd gegrepen door het beeldhouwen. “Ik heb mezelf van een hele andere kant leren kennen.”
Als je twintig jaar geleden tegen Wim had gezegd dat hij zijn pensioendagen als beeldhouwer zou vullen, had hij je waarschijnlijk ongelovig aangestaard. Als drukbezet man was hij altijd in de weer met van alles en nog wat en totaal niet bezig met kunst. Toen Wim 15 jaar geleden met vervroegd pensioen ging, wist hij nog niet zo goed hoe hij zijn pensioen wilde invullen. Door de drukte van zijn baan was hij nog niet aan voorbereiden toegekomen.
Wim: “Ik heb mijn leven altijd hard gewerkt in personeelszaken. De laatste jaren voor mijn pensioen was ik werkzaam als directeur personeelszaken bij een bedrijf in Ede. Het was een drukke baan en ikzelf was een druk baasje. Stilstaan was er niet bij.
De natuur sprak me wel altijd aan en het leek me wel leuk om na mijn pensionering gids te worden in het bos. Maar toen ik eenmaal met pensioen was, kwam het beeldhouwen op mijn pad. Iemand gaf me toen ik met pensioen ging het advies: houd ramen en deuren open, dan komt er vanzelf iets binnen. En ik geloof dat dat bij mij is gebeurd met het beeldhouwen.
Beeldhouwen in de keuken
Wim kwam bij toeval uit op het beeldhouwen. Hij herinnert het zich nog goed. Wim: “Ik liep een keertje in een natuurgebied in Renkum waar beeldhouwles werd gegeven. Toen dacht ik, zou dat iets voor mij zijn? Ik heb eerst les genomen en sindsdien ben ik amateurbeeldhouwer. Elk jaar ga ik naar een meerdaagse training. Ik ben me voortdurend aan het bekwamen in het beeldhouwvak. Daar komt best wat bij kijken.”
In het begin had Wim nog geen eigen ruimte. “Zat ik daar te beeldhouwen in de keuken. Ik kan je zeggen, dan maak je geen vrienden. Toen heb ik de garage laten verbouwen tot atelier. Daar kan ik in alle rust werken.” Na vijftien jaar heeft de amateurbeeldhouwer inmiddels aardig wat beelden gemaakt. Hij heeft zijn tentoonstelling thuis en doet mee aan de atelierroute in Bennekom.
“Je wordt steeds met jezelf geconfronteerd”
Wim heeft zijn draai helemaal gevonden als beeldhouwer. Vergeleken met het werk voor zijn pensioen is het een totaal andere bezigheid. Wim: “Je bent veel fysiek bezig. Maar ook in mentaal opzicht is het anders. Ik heb mezelf van een hele andere kant leren kennen. Je wordt dan ook voortdurend met jezelf geconfronteerd. Het begint al met een steen kopen. Welk type steen neem ik, neem ik een grote of een kleine en waarom dan?
Tijdens het beeldhouwen ben je voortdurend bezig met wat doe ik eigenlijk met die steen. Je volgt ook niet altijd je doel. Soms heb ik het idee nu ga ik dit en dit maken, maar soms ook helemaal niet. Dat laat je door het toeval bepalen. De reflectie die ik continu toepas, dat is iets totaal anders dan wat ik deed tijdens mijn werkende leven.”
Nieuw sociaal netwerk dankzij de kunst
De drukte van zijn werk heeft de laatste jaren plaats gemaakt voor reflectie en intuïtie en daar geniet Wim volop van. Ook is er voor hem het een en ander veranderd in de sociale contacten. Wim: “Door het beeldhouwen kom je in de kunstwereld terecht en daar ontmoet je weer nieuwe mensen die anders in het leven staan dan je gewend was. Je krijgt er weer een heel nieuw netwerk bij.
Die sociale contacten zijn erg belangrijk na je pensionering. Naarmate je ouder wordt, is het moeilijker om weer een netwerk op te bouwen in een nieuwe omgeving. Een gedeelde interesse maakt het een stuk gemakkelijker om in contact te komen met mensen.”
“Het aantal geluksmomenten is nu een stuk groter”
Wim vindt het fijn dat hij tijdens zijn pensioen een stuk vrijer is om te kiezen dan vroeger. Wim: “Je zegt nu gemakkelijker, ik schei ermee uit wanneer je het niet meer zo leuk vindt. Dat kon tijdens mijn werkende leven niet. Je gaat gemakkelijker iets anders doen. Als ik kijk naar de geluksmomenten voor mijn pensioen en na mijn pensioen, dan kom ik er toch op uit dat het aantal geluksmomenten nu een stuk groter is.
Toen ik pas met pensioen was dacht ik: wat is dit geweldig, ik kan doen wat ik wil. We hadden het financieel goed. En nu door allerlei fysieke omstandigheden begint dat een beetje terug te draaien. Maar toch ervaar ik meer voldoening dan vroeger. En mijn geluksmomenten zitten nu vaak in de momenten dat ik denk, dat had ik nou totaal niet verwacht.”
Pensioen eZine Geluk
