Toen Jeannette Albers (68) met pensioen ging, besloot ze het roer radicaal om te gooien. Ze verhuisde van een dorp in het oosten naar de Randstad. Een keuze voor haarzelf: “Nu ben ik aan de beurt.”
Als Jeannette aan komt lopen, valt ze direct op in haar knalgroene jas met bijpassende sjaal. Het past bij wie ze nu is: niet bang om zichzelf te laten zien. Haar pensionering heeft haar naar eigen zeggen veranderd. “Ik was eigenlijk altijd best teruggetrokken. Dat is nu wel wat anders.”
Tijd voor Jeannette
Ze windt er geen doekjes om: “Geen beter leven dan een pensionadaleven.” Zo’n vijf jaar geleden ging ze met pensioen na 43 jaar in het speciaal onderwijs te hebben gewerkt. Een vak waarin veel aandacht is voor de ander. “Je bent altijd bezig met organiseren, om het leuk te maken voor de kinderen.” Maar toen haar pensioen aanbrak, was het tijd voor Jeannette. “Nu ben ik aan de beurt.”
En hoe. Ze gooide het roer compleet om. Ze verbrak haar relatie en besloot van een dorp in het oosten naar de Randstad te verhuizen. “Niet in Amsterdam, dat was niks voor mij. Maar in Leiden had ik op internet al een paar keer een appartement gezien. Toen ik er ging kijken wist ik: dit is het.” Inmiddels woont ze er vier jaar, met veel plezier. “Het westen past veel beter bij wie ik ben. De mensen daar zeggen ook dat ik een echte Randstedeling ben.”
Borstprotheses breien
Stilzitten is er niet bij. Nee, ze is zelfs druk. Via een vriendin kwam Jeannette bij het breicafé in Zoeterwoude. Breien was altijd al haar hobby. Daar kwam destijds net de stichting Breiboezem aan de orde: een initiatief dat zich inzet voor gratis gebreide borstprotheses. Ze raakte er nauw bij betrokken. Inmiddels zit ze zelfs in het bestuur. “Ik ben daarvoor het hele land door gegaan om workshops te geven. Van Den Helder tot Hengelo.
De protheses worden gebruikt door vrouwen die door borstkanker hun borst moesten laten amputeren en zijn erg gewild: inmiddels zijn er een kleine 8.000 uitgegeven. Ze zijn van een speciaal garen en de vulling neemt geen vocht op. “Je kunt er dus mee zwemmen.”
Jeannette is merkbaar trots op wat de stichting doet. “Het is prettig dat je veel vrouwen er blij mee kunt maken. En je ziet ook de reacties op Facebook. Sommigen geven hun prothese een koosnaampje. Of je leest: ‘Mijn man vindt het ook geweldig’.”
Vrij om te gaan en staan
De pensionada is er zo’n dag in de week mee bezig. Daarnaast is ze invalster bij de bibliotheek en werkt ze mee bij het PS Stadstheater van Leiden. Ze werkt geen vaste dagen, en dat is heel bewust. “Ik wil niet elke week ergens staan. Ik ben gek op reizen en wil kunnen gaan en staan wanneer en waar ik wil. Niet dat ik eerst van alles moet regelen om te kunnen gaan.”
Dat reizen doet ze veel. Naar haar vrienden in Barcelona bijvoorbeeld. Of naar een vriendin die op Lombok woont – daar gaat ze elk jaar een maand naartoe. En dan is er nog haar broer die als purser bij KLM werkt, met wie ze zo nu en dan mee mag. Even een avond en nacht in Wenen of twee dagen naar Los Angeles of New York. “Als ik wil kan ik morgen vertrekken.”
Vermoeiend, zo’n vliegreis? “Nee hoor, daar heb ik geen last van. Ik vind het kicken. Ik mag graag in een vliegtuig zitten. Ik vind het interessant hoe het er reilt en zeilt.” En als de jetlag dan toch een keer de overhand krijgt, is het ook niet erg. “Dan geef ik het een dagje om bij te komen.”
Jeannette bruist van de energie. Ze is fit, en om dat te blijven fietst ze veel. Dan gaat de fiets mee in de trein naar een mooie plek. “Dat is ook één van de redenen dat ik niets vast wil: als het morgen mooi weer is wil ik meteen kunnen gaan.”
Betekenisvolle contacten
Voor Jeannette is met haar pensioen de beste tijd van haar leven aangebroken. “Ik heb me eigenlijk best wel eens eenzaam gevoeld in mijn relatie. Dat heb ik me pas achteraf gerealiseerd.” En hoewel ze alleen is vertrokken naar een nieuwe stad, heeft ze meer sociale contacten dan ooit. Betekenisvolle contacten. Via het vrijwilligerswerk bijvoorbeeld. En dat zijn echt niet allemaal gepensioneerden. “Ik ken er eigenlijk bijna geen één.”
Haar advies voor mensen die bijna met pensioen gaan? “Als je een volle baan hebt, bouw dan alvast wat af. Dan is het verschil niet zo groot. En begin niet meteen met vast vrijwilligerswerk. Doe eerst eens een jaar niks, snuffel aan dingen. Volg eens een workshop, doe eens iets geks. Hoe het gaat ligt aan je instelling. Wie positief is ingesteld kan er heel wat van maken.”
