“Ik leefde niet om te werken, maar het werk was wel mijn leven”

“Ik leefde niet om te werken, maar het werk was wel mijn leven”

Voor Ariaan van Heertum (71) was werk niet zomaar werk – het was zijn leven. Als voormalig business development manager en projectdirecteur in de IT-sector genoot hij van de adrenaline die kwam bij het binnenhalen en succesvol afronden van miljoenenprojecten. Nu, 2,5 jaar na zijn pensionering, reflecteert hij op de uitdagingen van deze grote levensverandering.

Een carrière in technologie

Ariaan begon zijn loopbaan op zijn 16e en werkte zich op van softwareontwikkelaar tot business manager. Hij specialiseerde zich in de nieuwste informatietechnologie binnen de financiële sector, met projecten die hem door heel Europa, Amerika en Engeland brachten. “Die dynamiek mis ik wel,” vertelt hij. “Het adrenalinegehalte van grote projecten binnenhalen en het succesvol afronden van meerjarige projecten, dat waren magische momenten.”

Een onverwachte wending

Op zijn 58e werd Ariaan getroffen door een ernstige ziekte. Na anderhalf jaar revalidatie probeerde hij het werk te hervatten, maar merkte dat het oude niveau niet meer haalbaar was. “Het was als de Tour de France fietsen – na het fysieke herstel bleek dat mentaal niet meer op te brengen.”

Hij stopte tijdelijk op zijn 61e, maakte later na advies van zijn oudste zoon alsnog op zijn 64e een comeback bij een kleine “start-up”, en koos er uiteindelijk zelf voor om op zijn 69e definitief te stoppen. Het bedrijf had zich op dat moment ontwikkeld tot een solide speler op de markt; een goed moment om de volgende groeifase aan anderen over te laten.

De uitdaging van sociale contacten

“Ik leefde niet om te werken, maar het werk was wel mijn leven,” reflecteert Ariaan. Hij merkte dat werk-gerelateerde contacten na verloop van tijd verwaterden nu het gemeenschappelijke zakelijke fundament wegviel. Hij zoekt nu aansluiting bij lokale verenigingen, maar ervaart dat het niet eenvoudig is om als nieuwkomer echt deel te worden van bestaande gemeenschappen.

Ook bij het zoeken naar vrijwilligerswerk loopt hij tegen obstakels aan. “Voor meer inhoudelijk vrijwilligerswerk wordt toch echt gevraagd of je daar een succesvolle werkervaring in hebt, dan wel een opleiding.” Hoewel hij dit begrijpt, vooral bij gevoelige taken zoals schuldhulpverlening, voelt het soms frustrerend.

Nieuwe ritmes vinden

De pensionering bracht zowel uitdagingen als mogelijkheden. “Het zoeken naar een andere kadans is lastig,” geeft hij toe “Maar positief is dat je de ruimte hebt om die kadans zelf in te richten. Je hoeft nieuwsberichten, apps en mails niet alleen te scannen, je kunt de tijd nemen om ze te lezen.”

Waardevolle lessen

Ariaan deelt twee belangrijke tips voor toekomstige gepensioneerden:

  1. Begin vroeg met het opbouwen van een sociaal netwerk buiten het werk. “Als je daar twee jaar voor je pensioen mee moet beginnen, wordt het ingewikkeld. Je moet het eigenlijk al hebben.”
  2. Start op tijd met financiële planning. “Tegen de tijd dat mensen bijna met pensioen zijn, gaan de meesten nadenken over de financiën. Het vervelende is, daar moet je ongeveer 30 jaar eerder aan beginnen.”

Realistische kijk op de toekomst

Ariaan pleit voor een genuanceerder beeld van pensionering, naast het vaak rooskleurige “Zwitserleven-gevoel reclames”. Hij wijst op het belang van goede gezondheid en de realiteit van ouder worden: “Voor veel mensen geldt dat je daar op latere leeftijd meer mee te maken krijgt en er sprake is van afnemende fysieke mogelijkheden”

Ondanks de uitdagingen blijft Ariaan actief – hij sport regelmatig en kijkt uit naar een aankomende skivakantie met zijn zonen. Een mooi voorbeeld van hoe je ook na een intensieve carrière nieuwe doelen kunt stellen en kunt genieten van wat het leven brengt.