Margie (67) is sinds begin dit jaar met pensioen. Hoewel ze zichzelf nooit ‘rijp’ vond voor haar pensioen kan ze nu overtuigd zeggen: “het is hártstikke leuk om niet meer te hoeven werken.”
Margie heeft een dynamisch leven achter de rug. Ze is geboren in Indonesië en op zevenjarige leeftijd naar Enschede verhuisd. Deze stad heeft de rest van haar leven als thuisbasis gediend. Het is het honk waar ze steeds weer naar terugkeerde.
Het internationale zit haar duidelijk in het bloed. Na haar secretaresseopleiding is ze vijftien jaar lang op en neer gereisd naar Italië, vooral Rome heeft haar hart veroverd. Was Margie in Nederland dan werkte ze als secretaresse. In Italië werkte ze als kamermeisje, typiste, in een kopieerwinkel, als reisleidster en tolk. En ze werd er moeder.
‘Ik voelde me nog lang niet rijp voor mijn pensioen’
Margie werkte de laatste zestien jaar voorafgaand aan haar pensionering bij de gemeente Enschede. Eerst als secretaresse en ‘vliegende keep’ op verschillende afdelingen. “Juist die veelzijdigheid vond ik leuk”, zegt ze. Voor één van die projecten organiseerde ze zelfs haar eigen pensioenevent om collega’s te informeren en inspireren voor hun pensioentijd. Op de vraag of ze toen zelf al bezig was met haar pensioen, antwoordt ze stellig: “Nee, nee, nee! Ik dacht steeds toen ik bezig was met dat event: dit is voor 55+ers, niet voor mezelf! Ik voelde me nog lang niet rijp voor het pensioen.”
‘Wat moet ik zonder werk?’
Ik weet nog dat een jaar voordat ik met pensioen ging, ik aan mijn leidinggevende vroeg of hij nog een klusje had. Iets voor een dag in de week dat ik tijdens mijn pensioen kon blijven doen. Hij zei toen: ‘Hoezo? Je hebt altijd gewerkt, het is toch fijn om alle tijd voor jezelf te hebben?’”
Zo stond Margie er niet in. “Ik dacht dat hele jaar lang: nee, wat moet ik zonder werk? Dan verslons ik en ga ik alleen maar op de bank hangen. Ik heb helemaal geen hobby’s!”. Margie verwoordt het duidelijk: met pensioen gaan zag ze helemaal niet zitten.
‘Ik was bang dat mijn luiheid naar boven zou komen’
“Sinds april ben ik dus met pensioen en ik kan nu zeggen dat het hártstikke leuk is om niet meer te hoeven werken!” Waar ze dus tegenop zag is niet uitgekomen. “Ik vraag me ook af: waarom die angst? Ik geef het antwoord zelf: ik ken mezelf het beste en ik ben van nature lui.” Maar ze heeft wel verantwoordelijkheidsgevoel. “Als je moet werken voor de kost dan kun je niet lui zijn. En ik heb een kind waar ik voor moet zorgen. Lui zijn zat dus wel in me, maar ik kon er nooit iets mee! Wel dacht ik natuurlijk: straks hoef ik niet meer te werken en dan komt de luiheid naar boven! Gelukkig is dat niet gebeurd.”
En dat blijkt wel. Margie wandelt steevast elke dag 10.000 stappen of meer. Behalve dat ze het gezond vindt, maakt ze het extra leuk voor zichzelf door af te spreken met vrienden, NS-wandelroutes te lopen en van de natuur te genieten!
‘Ik doe de dingen langzamer’
Margie werkte fulltime voor haar pensionering. Hoe ervaart ze haar vrije tijd nu? “Eigenlijk is er niet zoveel veranderd, als ik kijk naar de invulling van mijn dagen. Ik deed al veel leuke dingen. Wat is veranderd, is dat ik niet meer moet. Ik kan niet zeggen dat ik heel andere dingen doe nu ik met pensioen ben. Ik doe de dingen langzamer; ik neem de tijd.”“Ik woon alleen. Ik sta ‘s morgens nog wel op tussen 7 en half 8. Niet omdat het moet, ik ben dan gewoon wakker.
Dan ga ik aan de keukentafel zitten met koffie en een cracker en met m’n iPad en telefoon. Ineens is het dan 10 uur en ik zit nog in mijn pyjama! Dan denk ik: ‘Oh, ik moet opschieten!’ En dan: ‘Maar waarom eigenlijk?’ En dat laatste is een hele fijne constatering.”
