Anja (66) raakte op haar 60e door een reorganisatie haar baan kwijt. Sinds haar pensioen is zij bestuurslid bij POWER, Veerkracht op leeftijd. Ze is altijd op zoek naar balans, maar weet dat die niet gemakkelijk te vinden is.
De carrière van Anja begon met een opleiding in het financiële gebied. Ze werkte jarenlang in de boekhouding bij verschillende bedrijven. Omdat ze vond dat er maar weinig aandacht was voor personeel, wilde ze zich hierin op latere leeftijd ontwikkelen.
“Het ging bij bedrijven vaak wel om de centen en wat ze moesten doen, maar er was weinig aandacht voor personeelsbeleid. Ik ging de deeltijdopleiding P&O doen aan de Hogeschool Arnhem Nijmegen. Ik was bijna vijftig en de oudste van de klas. Ik heb heel veel plezier gehad in mijn opleiding. En ik werd na een sollicitatie al tijdens mijn opleiding aangenomen als manager personeelszaken bij een belangenbehartigingsorganisatie in de zorgsector. Daar heb ik negen jaar gewerkt.”
Te jong voor pensioen
Helaas verloor de organisatie waar Anja werkte veel subsidies en kwam ze na een reorganisatie thuis te zitten. Een lastige tijd vond Anja, want op haar 60e was ze nog te jong voor haar pensioen, maar werd ze op de arbeidsmarkt vaak te oud bevonden.
Anja: “Ineens had ik geen werk meer en kwam ik ongewild in een soort vervroegd pensioen terecht. Op je 60e zitten ze niet meer op je te wachten, terwijl je nog wel moet solliciteren. Al tijdens mijn werkende leven deed ik een opleiding tot coach omdat ik me interesseerde voor het begeleiden van mensen.
Toen ik werkloos raakte, overwoog ik om als zzp’er te starten in coaching. Inhoudelijk leek me dat heel leuk, alleen de acquisitie zag ik niet zitten. Dus dat plan viel uiteindelijk af. Het was vooral een periode van zoeken.”
“Ik wilde iets doen met het ouder worden”
Toen eindelijk de 65 voor Anja in zicht kwam, kon ze de zoektocht loslaten en helemaal voor haar pensioen gaan. Ze had nog geen vastomlijnd plan, maar wist wel dat ze zelf het initiatief moest nemen voor een zinvolle pensioenbesteding.
“Als je thuis gaat zitten wachten, gebeurt er niets. Er komt niemand aan de deur om te vragen of je ergens aan mee wilt doen. Een collecteur van een goed doel daargelaten. Ik ging nadenken over wat me bezighoudt en ik bedacht dat ik graag iets wilde doen met het thema ouder worden.
Ik begon de website De Nieuwe Oudere, waarmee ik een platform en netwerk voor ouderen creëerde. Via deze website kwam het Gilde Ede naar mij toe met de vraag of ik bestuurslid wilde worden in Ede van de nieuw op te zetten organisatie POWER, Veerkracht op leeftijd. Toen heb ik POWER omarmd.”
Persoonlijke groei en lekker buiten bezig zijn
Met haar achtergrond als coach heeft Anja als bestuurslid haar draai gevonden. Hier kan ze veel van haar interesses kwijt. POWER is een landelijk initiatief voor senioren die willen investeren in persoonlijke groei, sociale netwerken en zinvolle activiteiten. Op lokaal niveau probeert de organisatie senioren te ondersteunen bij hun keuzevorming en participatie in de maatschappij.
Ze biedt senioren onder andere een netwerk en workshops gericht op bezinning en ontwikkeling van nieuwe interesses en mogelijkheden. Naast haar werk voor POWER geniet Anja ook volop van andere activiteiten. Ze heeft kleinkinderen op wie ze regelmatig past (hoewel ze vroeger altijd beweerde dat ze nooit op vaste dagen zou gaan oppassen). Verder is ze volop actief bezig buiten en wandelt en fietst ze graag.
“Ik doe dit omdat ik het leuk vind”
Bij het plannen van haar activiteiten let Anja erop dat ze voldoende variatie heeft. Anja: “Ik ben vanuit mijn coaching altijd op zoek naar balans, maar ik weet tegelijkertijd dat die balans niet bestaat. Er is altijd een moment waarop je uit balans bent. Nu heb ik het even niet zo druk en soms weer heel erg druk.
In zo’n rustige periode heb ik soms het gevoel dat ik me verveel . Je kunt je tijd altijd wel invullen, maar ik wil dat graag doen met zinnige dingen en dat is soms wat lastiger om te vinden.” Toch zijn prestaties en resultaten nu Anja ouder wordt volgens haar niet meer zo belangrijk.
Anja: “Ik heb nog een oude moeder. Die generatie is niet gewend om diepgaande gesprekken te voeren. Ze is het leven wel zat. Dat triggert mij wel om goed na te denken. Ze is voor mij een spiegel. Wat is mijn nut? Fysiek heb je dingen niet in de hand. Nut is voor mij wel belangrijk, maar ik hoef ook niet alles te doen met een resultaat voor ogen. Ik kan ook weleens denken, ik doe dit omdat ik het leuk vind.”
“Je moet jezelf steeds weer opnieuw uitvinden. Ook op je 65e”
Bij het woord geluk kijkt Anja even bedenkelijk. Anja: “Ik vind geluk een beladen term. Het is een soort van streven dat je nooit zal bereiken. Ik mediteer wel, maar dat doe ik niet om er gelukkiger van te worden. Geluk verdwijnt weer en dan komt het weer.
Als ik terugkijk naar mijn leven kan ik zeggen dat ik geluk heb gehad met een goede gezondheid. Dat heb ik niet in de hand gehad. Je hebt geluk voor een deel wel in de hand, je moet zelf dingen ondernemen. Maar voor een ander deel ook helemaal niet.” Zelfreflectie en bezinning kunnen je volgens Anja helpen om te bedenken wat je tijdens je pensioen wilt doen.
“Ik heb een lieve man, kinderen en kleinkinderen. Maar toch kom je elke keer terug op de vraag: wie ben ik dan? Je moet jezelf steeds weer opnieuw uitvinden. Dat moet als je 38 bent, maar ook als 65 bent. Dat vind ik een uitdaging, maar ook mooi. Je hebt er wel meer tijd voor als je met pensioen bent.
Ik geef en gun mezelf die tijd nu ook. Je hebt het leven niet in de hand, maar voor een deel wel. Geluk is meebewegen met het leven. Ik ben ervan overtuigd dat we allemaal die veerkracht in ons hebben.
Iedereen heeft een rugzak. Achteraf denk je vaak, hoe ben ik erdoorheen gekomen? Voor een deel zit die veerkracht in je en je leert het ook door levenservaring, niet uit een boekje.”
