Anneke Postma (66) kreeg van haar werkgever het aanbod om een jaar eerder met pensioen te gaan. Eerst vond ze dat flauwekul, nu geniet ze van haar oude hobby yoga.
Voormalig basisschoollerares Anneke Postma (66) was in het begin helemaal niet enthousiast toen ze van haar werkgever het voorstel kreeg om een jaar eerder met pensioen te gaan. Ze was nog helemaal niet bezig met stoppen met werken en wilde eerder een jaar langer doorwerken. Toen ze haar collega’s vlak voor de meivakantie vertelde dat ze had besloten na de zomer niet terug te keren, waren zij dan ook verbouwereerd. “Toen de school weer begon na de zomervakantie, realiseerde ik het mij pas echt. Toen dacht ik: nu hoef ik niet meer, wat een luxe!”.
Een nieuwe start
Toen de jongste dochter van Anneke naar de basisschool ging, besloot ook zij opnieuw de schoolbanken in te gaan. Ongeveer twintig jaar nadat ze was afgestudeerd, wilde ze haar jeugddroom om leerkracht te worden alsnog volgen. Iets wat ze na de middelbare school van haar vader niet had mogen doen, omdat er volgens hem onvoldoende baankansen als juf waren. “Maar toen mijn jongste naar school ging, dacht ik: nu wil ik echt iets doen wat ik wil”, begint Anneke te vertellen, “ik dacht: ik kan het altijd gewoon proberen.” Vier jaar lang volgt Anneke een avondopleiding. “Als mijn man thuis kwam uit zijn werk, dan nam hij de zorg voor de kinderen van mij over. Dan aten we heel vroeg zodat we samen konden eten en daarna zei ik: “doei”. Dan deed hij de afwas en de kinderen in bed. Mijn kinderen vond het leuk dat mama aan de studie was. Dat stimuleerde mij. Daarbij merkte ik dat ik elke keer als ik stage moest lopen, ik heel gemotiveerd was. Dat ik dacht: hier moet ik mee door gaan.”
Een gouden greep noemt ze de keuze. Niet alleen heeft ze jarenlang met plezier als leerkracht gewerkt, het was ook een baan die ze makkelijk kon combineren met haar gezin. Toen ze na twintig jaar plotseling het aanbod kreeg om eerder met pensioen te gaan, was ze dan ook niet meteen enthousiast. “Enkele jaren geleden werd mij het idee aangereikt om eerder te stoppen met werken. Het bestuur zei: “denk niet dat we je kwijt willen, want je bent een goede kracht, maar we willen jou deze mogelijkheid aanbieden. Het hoeft helemaal niet. Denk er gewoon eens over na.”. Eerst ging ik helemaal in verweer. Ik dacht: wat een flauwekul! Ik wilde eigenlijk juist een jaar langer werken.”
Al met pensioen?
“Maar het idee zit dan toch in je hoofd”, vervolgt Anneke, “en dan ga je al een beetje met die gedachte leven. Op een gegeven moment dacht ik: misschien is het ook niet verkeerd om eerder met pensioen te gaan. Er ging na de zomervakantie veel veranderen op school; er zou bijvoorbeeld een samenwerking met een andere school komen en we kregen een nieuw computersysteem. Daar zou ik gewoon in mee moeten gaan. Ook al zou het mijn laatste jaar als leerkracht zijn. Je kan tenslotte moeilijk tegen je collega’s zeggen: “ik ben er volgend jaar niet meer, dus ik vind het onzin om deel te nemen aan commissies om het nieuwe beleid uit te stippelen”. Tegen de meivakantie heb ik daarom samen met mijn man de beslissing genomen om te stoppen. Toen ik aan mijn collega’s vertelde dat het mooi was geweest, waren ze verbouwereerd. Het werd muisstil. Maar ze konden het ook begrijpen. Achteraf gezien denk ik dat ik op het juiste moment deze kans aangereikt gekregen heb en ermee in zee ben gegaan.”
Amper drie maanden na het aanbod van het bestuur besluit Anneke dus dat ze twee maanden later met pensioen gaat. “Ik had daardoor ook helemaal niet meer de kans om te denken: oh dit is de laatste keer dat ik de kerstviering doe. Of de laatste keer dat ik sinterklaas met de kinderen vier. Dat had ik allemaal al gehad. Toch realiseerde ik het mij pas echt dat ik met pensioen was toen de school na de zomervakantie weer begon. Toen dacht ik: nu hoef ik niet meer, wat een luxe! Tegelijkertijd vroeg ik mij soms af of ik het niet heel erg zou gaan missen, want ik vond mijn werk nog heel leuk. Ik dacht: wat ga ik dan doen? Als je werkt dan kies je ervoor om vooral ’s avonds leuke dingen te doen, maar nu moest ik ook opeens iets overdag doen.”
Weer beginnen met yoga
Het antwoord op die vraag vindt ze tijdens een wandeling met haar kleinkinderen. Daarbij passeert ze Yogaya, een yogaschool op loopafstand van haar huis in Utrecht. “Ik ga gewoon weer yoga doen”, vertelt Anneke over wat ze toen dacht. Jaren eerder had ze ook al lessen gevolgd in de Hindoeïstische bewegingsleer waarbij er met lichamelijke oefeningen wordt gezocht naar een balans tussen inspanning en ontspanning. “Als basisschool leerkracht komt er heel veel op je bordje”, legt Anneke uit. “Ik was heel erg begaan met de achtergrond van de kinderen. Dat hield mij enorm bezig. Dus daarom dacht ik: ik moet voor een stukje ontspanning en rust zorgen. Zo ben ik bij yoga terecht gekomen.” Door een breuk in haar voet moet Anneke destijds echter stoppen met de sport, maar als ze met haar kleinkinderen langs Yogaya loopt besluit ze weer te beginnen.
“Ik vind het heerlijk dat ik het weer opgepakt heb”, vertelt Anneke, “In het begin dacht ik wel: ik kom niet overal bij, maar ik doe alle oefeningen mee. Mensen die yoga niet kennen denken dat het soft is. Maar ze zouden mij eens moeten zien. Soms denk ik: man oh man, ik sta zo ongeveer op mijn kop. Je weet niet half hoe zwaar de oefeningen zijn.” Toch is het voor Anneke allerminst te vergelijken met lichamelijke inspanning zoals Fitness. “Bij fitness draait het meer om presteren. Yoga is misschien ook presteren, maar op een totaal andere manier. Bij yoga ervaar je een inspanning doordat je al je spieren gebruikt en tegelijkertijd een ontspanning. Alles buiten het yogalokaal vergeet je. Je kunt niet denken aan wat je gaat koken. Hoewel, door die ontspanning kom je soms ook weer op ideeën. Soms bedenk ik opeens dat ik iemand nog een kaartje wil sturen. Maar over het algemeen is yoga echt tijd voor jezelf. Heerlijk!”
“Natuurlijk merk je wel dat het de ene keer beter lukt om alles buiten het yogalokaal te vergeten, dan de andere keer. Je bent er niet altijd helemaal bij omdat je toch nog net iets meer in je hoofd bezig bent. Dat wordt bij de yogaschool ook altijd gezegd: “geen dag is hetzelfde. De ene dag gaat het beter dan de andere.” Maar over het algemeen vind ik dat je vrij snel in de les komt en alles daarbuiten loslaat. Het is echt een moment voor jezelf, vind ik. Daarnaast is het goed voor je lijf. Door yoga blijf ik goed op gewicht. Ik was altijd toch twee of drie kilo zwaarder dan sinds ik yoga doe. Maar ik vind het vooral fijn dat je er energie van krijgt. Door yoga daalt de spanning in je lijf en dat heeft een goede werking op mijn lichaam en geest.”
Praktisch op je hoofd staan, je grote teen vastpakken of met je benen over je hoofd op de grond liggen. Het klinkt alleen weggelegd voor mensen die hun hele leven al lenig waren en niet iets wat je na je pensioen nog oppakt. “Nee hoor, dat kun je dus wel”, zegt Anneke lachend. “Maar het kan natuurlijk wel zo zijn dat je soms denkt: nou twee van die zonnegroeten vind ik wel genoeg hoor. En dat je het daar dan bij laat. Dat is natuurlijk ook je leeftijd. Dat je denkt: ik doe het omdat ik het leuk vind. Je hoeft niets meer te bewijzen. En als ik het dan even wat langzamer doe of een oefening drie keer doe in plaats van vier keer, dan is dat ook mooi. Maar over het algemeen doe ik alles mee.”
