Edo (68) reisde voor zijn werk als vertegenwoordiger het hele land door. De vrijheid die hij ervoer om te gaan en staan waar hij wilde vond hij altijd al heerlijk. Nu omarmt hij het summum van die vrijheid: zijn pensioen.
Edo werkte zijn hele loopbaan als vertegenwoordiger, als laatste voor wenskaarten & cadeau-artikelen. De sociale contacten en de leuke, afwisselende producten om mee te werken, spraken hem erg aan in zijn baan. En er is nog iets. “Als vertegenwoordiger heb je een stukje vrijheid. Ik kan zeggen: vandaag ga ik naar die klant en morgen ga ik daarheen. Of andersom. Je hoeft niet volgens een bepaald stramien te werken, je deelt je eigen tijd in.”
Tweesprong: stoppen of doorgaan
Na jarenlange trouwe dienst dient de pensioenleeftijd zich aan. Als de organisatie Edo de keus geeft om langer aan te blijven, gaat hij grif op dit aanbod in.
“Ik heb in de beginjaren samen met de baas aan het bedrijf gebouwd. Eerst als zelfstandige, hij had toen nog geen personeel. Daarna heb ik tien jaar bij hem in loondienst gewerkt. Het bedrijf telt nu 25 medewerkers. Ik heb dus de hele opkomst van het bedrijf meegemaakt.
Omdat ik zo’n goede band heb met de firma en de klantenkring hebben ze gevraagd of ik wilde blijven. En ik wilde zelf ook verder. Wel parttime, en dat kon geregeld worden.”
Daarnaast speelde er meer mee bij de afweging. “Ik stelde mezelf de vraag: vind ik het nog leuk? En daarbij kwam ook dat ik in de beginjaren van mijn werkende leven geen pensioen heb opgebouwd. Dus vanuit dat oogpunt was doorwerken ook wel prettig.”
Het ‘officiële’ afscheid
Edo’s pensioendatum was dus geen officieel afscheid van de firma. Toen hij na tweeënhalf jaar uiteindelijk wel fulltime pensionado zou worden, kreeg hij een echt afscheid. “Toen ik definitief zou stoppen, heb ik een leuk afscheidscadeau gehad; wat extraatjes en een paar flessen drank. Ook mocht ik m’n zakelijke iPad en telefoon houden, grote cadeaus.”
Ook kreeg hij een fijne waardering van zijn klanten. Hij kwam zijn beloften na en dacht altijd met ze mee. Ze zeiden dat ze hem zouden missen, schreven kaartjes en gaven leuke afscheidscadeaus. “Er waren heel veel klanten die het jammer vonden dat ik ging”. Edo reageerde hierop met het nuchtere verzoek: “Ja, jammer. Maar ik hoop wel dat je bij de firma blijft!”
‘Je zou al drie keer weggaan’
Hoewel Edo officieel afscheid had genomen, luidde ook dit nog niet zijn vertrek in. “Ik zou eigenlijk stoppen, maar vanwege personeelsgebrek werd ik gevraagd om door te werken tot er nieuw personeel gevonden was. Dat kon één maand duren en het kon máánden duren. Uiteindelijk ben ik voor drie maanden gebleven. Ean het eind van die periode hebben ze nog een klein afscheid voor me gehouden. Collega’s zeiden toen wel grappend tegen me: ‘Ja, ja, je zou al drie keer weggaan!’”
Vrijheid in optima forma
Stoppen bij de firma en het leven als pensionado omarmen is nogal een overgang. “Dat was de eerste weken vreemd. Maar het is ook prettig. Het is best wel fijn dat de wekker niet gaat en dat je daarna niet van alles moet.” Van de vrijheid die Edo in zijn werk zo waardeerde, kan hij nu in optima forma genieten.
De overstap van werk naar niet-werk betekent voor Edo onder andere dat hij niet meer jaarlijks die 50 à 60 duizend kilometer op de weg zit. Nu plant hij regelmatig uitjes met zijn vrouw. “We gaan een eindje rijden, onderweg ergens even wandelen en een terrasje pakken. Of we gaan de stad in”.
‘Probeer actief te blijven’
Onder het mom ‘geven maakt gelukkig’ draagt ook Edo zijn steentje bij. Zo helpt hij regelmatig een gehandicapte vriend een handje. Ook doet hij klusjes thuis en in de tuin. “Ik verveel me niet, er is altijd wel iets te doen. De dagen vliegen voorbij.”
“Probeer actief te blijven” is een tip die Edo toekomstige pensionado’s graag meegeeft. “Misschien kun je nog parttime doorwerken, zoals ik gedaan heb. Ik ben mijn pensioentijd langzaam ingegroeid. Of je vindt iets anders leuks om te doen.”
Een prettige invulling van je tijd vinden – daar draait het om. “Ik ben nog energiek. Dus als zich er nog iets aandient dat ik leuk vind, ga ik het zeker doen!”
