Ik had nooit gedacht dat ik zou kunnen genieten van rustig opstaan

Ik had nooit gedacht dat ik zou kunnen genieten van rustig opstaan

Liesbeth van Berkel (67) heeft een eigen blog waarop ze regelmatig foto’s en teksten publiceert. Hoewel ze vooral schrijft en fotografeert voor haar plezier, is bloggen een manier geworden om haar wereld te vergroten.

Liesbeth ontdekte haar interesse voor bloggen per toeval, in een tijd waarin het internet nog niet ver ontwikkeld was. “De organisatie waarvoor ik toen werkte, wilde Facebook en Twitter gaan gebruiken. Ik wist er niet veel vanaf, dus ik maakte een privé-account aan om mee te oefenen.

Via Twitter kwam ik terecht bij een blog over boeken en daar stond een uitnodiging om ook te gaan bloggen.” Liesbeth ging op de vraag in en maakte een blog aan via Blogger. Blogger is een website waar iedereen gratis een eigen blogpagina kan beginnen.

Het werd de aarzelende start van een leven in de online wereld: “Ik vond het eng om mijn blog te publiceren en vroeg me af of ik het wel kon. Toen kwam ik een bekende naam tegen op Blogger. Het bleek de zoon te zijn van een overleden vriend. Via e-mail kwamen we in contact met elkaar en hij stimuleerde me om door te gaan met bloggen.”

De ontmoeting van oude bekenden via het bloggen is één van de redenen waarom Liesbeth zoveel plezier beleeft aan het bloggen. “Ik schrijf mijn hele leven al. Mijn moeder was beeldend kunstenaar en schilderde, ik schilder met woorden. Ik probeer wat ik voel in woorden te vangen.

Ik schrijf mijn blogs dan ook vooral omdat ik het zelf leuk vind, niet omdat ik een bepaald aantal volgers wil. Ik hou de statistieken niet in de gaten. Maar de interactie die voorkomt uit het bloggen, maakt het wel ontzettend leuk. Ik lees de reacties met veel plezier. Wanneer ik een nieuw blog heb geschreven, deel ik dat via Facebook en Twitter. Via het bloggen leer ik mooie mensen kennen en mensen leren mij kennen.”

Het leukste baantje van de wereld

De liefde voor schrijven en bloggen komt niet zomaar uit de lucht vallen. Liesbeth heeft tijdens haar werkzame leven verschillende functies gehad waarin ze ook veel moest schrijven. Ze kijkt terug op een mooie loopbaan. “Ik noemde het altijd ‘Het leukste baantje van de wereld’.

Twintig jaar lang heb ik als ergotherapeut in een revalidatiecentrum gewerkt. Daarna ben ik beleidsmedewerker PR en Fondswerving geworden. Als ik communicatie had gestudeerd, dan was ik misschien beter geweest in het schrijven van beleidsplannen.

Maar doordat ik als ergotherapeut van de werkvloer kwam, kon ik altijd met overtuigende voorbeelden komen. Dat was erg belangrijk voor het geven van voorlichting en het werven van fondsen.”

In 2013 stopte Liesbeth met werken. “Het was niet mijn bedoeling, maar toen ik 62 jaar was, ben ik vervroegd met pensioen gegaan. Ik had een drukke baan met grote verantwoordelijkheden, het werd te zwaar om vol te houden tot mijn 65-ste. Bovendien had ik een tweede nieuwe heup nodig. Mijn laatste kunstje was het organiseren van een internationaal symposium over muziekblessures. Daarna nam ik afscheid van mijn werk.”

Genieten van opstaan

Omdat Liesbeth in haar functie veel contacten in en buiten haar eigen organisatie had, kreeg ze een grote afscheidsreceptie toen ze stopte met werken. “Ik had iedereen met wie ik samengewerkt had een bericht gestuurd dat ik afscheid nam. Het was een uitnodiging voor de receptie, maar vooral ook ter informatie dat ze wisten dat iemand anders mijn werkzaamheden had overgenomen.

Uiteindelijk kwamen bijna al mijn externe contacten naar de afscheidsreceptie toe. Dat had ik niet verwacht en vond ik heel bijzonder. Het was een groot feest. Daarom is mijn tip voor anderen: neem afscheid. Sluit je loopbaan goed af. Dat hoeft niet groot, het kan ook met een klein groepje. Maar sta er even bij stil. Geef andere mensen ook de kans geven om afscheid van jou te nemen. Ze hebben wel dertig jaar met jou samengewerkt.”

Toen Liesbeth eenmaal gestopt was met werken, werd ze veel gevraagd voor fondswerving voor verschillende organisaties. “Ik heb eerst ‘Nee’ gezegd en wilde kijken mijn nieuwe leven op me af kwam. Uiteindelijk heb ik een paralympische wielrenster geholpen met fondswerving tijdens haar jaren voor de Spelen in Rio. Dat was mooi om te doen en het was een afgebakende tijdsperiode. Nu doe ik weer andere dingen, zoals tuinieren en Nederlandse les geven aan nieuwe Nederlanders.”

Hoewel ze haar werk nooit gemist heeft, was het vinden van een ritme wel een uitdaging voor Liesbeth. “Ik denk dat het deels komt doordat ik alleen ben, want ik hoef met niemand rekening te houden. Ik ben een avondmens en ging na mijn pensioen laat naar bed en stond laat op. Daardoor ging ik ook steeds later eten en verschoof mijn dag.

Nu heb ik mijn ritme gevonden en zet ik elke dag rond 09:00 de wekker. Het is een enorme toevoeging voor me dat ik ’s ochtends rustig kan opstaan. Dan ga ik bij de houtkachel zitten met een kopje koffie en lees ik mijn social media en mailtjes door. Heerlijk! Ik had nooit gedacht dat ik daarvan zou kunnen genieten. Vroeger stond ik altijd snel op en racete naar mijn werk.”

Vrienden over de hele wereld

“Ik vergeet nooit meer dat ik zomaar buiten kon zitten doordeweeks op de eerste mooie voorjaarsdag. Dat was zo’n bevrijding. Geen deadlines meer en wel tijd en vrijheid. Ik ben zielsblij met hoe ik afscheid nam van mijn werk en hoe ik mijn leven nu heb ingericht”, vertelt Liesbeth enthousiast. “Dat vind ik ook fijn aan het bloggen: ik leg mezelf geen deadlines op.

Naast schrijven, vind ik fotograferen ook erg leuk. Ik doe het al mijn hele leven, maar was nooit erg goed in het inplakken van foto’s. Mijn blog heeft zich in de loop van de tijd daarom ontwikkeld: ik illustreer mijn tekst met foto’s. Daarom ben ik ook overgestapt van Blogger naar WordPress. Via die website kan ik meer foto’s kwijt op mijn blog. Het selecteren, bewerken en uploaden van foto’s kost alleen wel meer tijd. Soms denk ik: ‘Mens, wat doe je jezelf aan?’. Maar ik heb zoveel foto’s, het zou zonde zijn als ik ze niet gebruik.”

Als ervaren blogger heeft Liesbeth met haar blog een hele ontwikkeling doorgemaakt. Maar starten met een blog is niet moeilijk en kan ze iedereen aanraden. “Als je schrijven leuk vindt, doe het dan! Via Blogger kun je eenvoudig een blog aanmaken. Mensen van mijn leeftijd zijn vaak terughoudend over digitale dingen, maar het brengt mij zoveel. Mensen nemen online de tijd en hebben aandacht voor elkaar. Via Twitter, Facebook of reacties op een blog. Ik heb nu vrienden in Nederland, Zweden en Engeland die ik anders nooit had ontmoet.”

Nieuwsgierig geworden naar Liesbeth haar blog? Kijk op: www.liesbethvanberkel.com