Jan (65) maakte met zijn vrouw Liesbeth al vroeg plannen voor hun pensioen: samen eropuit en van het leven genieten. Maar vlak voor dit moment, kwam zij door een noodlottig ongeval om het leven. Alles veranderde. Na een moeilijke periode broeien er weer plannen voor de toekomst. Ook heeft Jan enkele van haar hobby’s opgepakt. Hierdoor voelt zijn vrouw nog steeds heel dichtbij.
Educatie en blijven leren loopt als een rode draad door Jans leven. Hij begon zijn carrière als docent en werkte vervolgens bij een kenniscentrum en verschillende uitgeverijen voor leermiddelen. Op zijn 61e was de cirkel rond en stond hij weer voor de klas, nu als docent Nederlands. “Toen ik weer terugging naar het onderwijs, wist ik dat het voor de laatste paar jaar zou zijn.”
‘Zo vrij als een vogel’
Samen met zijn vrouw Liesbeth keek Jan al lange tijd uit naar zijn pensioen. Het vooruitzicht om zo vrij als een vogel te zijn sprak hen allebei aan. Het financiële plaatje klopte, waardoor Jan op zijn 65e zou stoppen met werken en ze samen leuke dingen konden gaan doen.
“We zijn allebei wandelaars en zouden tochten gaan maken. We hadden chique elektrische fietsen gekocht. We keken ernaar uit om naar hotelletjes te gaan, musea te bezoeken. Al dat soort dingen die je doet als je met pensioen gaat…” Maar voordat ze hun plannen samen konden waarmaken, gebeurde er wat niemand kon vermoeden. Jans vrouw Liesbeth kreeg een ongeluk en overlijdt. “Er kwam een grote streep door alles.”
‘Het nieuwe normaal is zonder haar’
“Als zoiets gebeurt, dan stort je wereld in. Het nieuwe normaal is zonder haar. Je moet alle grote dingen regelen; het huis, de financiën, onze zoon die uit huis gaat. Daarmee bezig zijn zorgt ervoor dat je in een soort andere wereld zit. Maar als dat klaar is, dan komt het alledaagse weer om de hoek kijken. En dat is verraderlijk. Je brein heeft nog steeds de associatie, dat je vrouw elk moment kan binnenkomen. Je moet leren dat dat niet meer gaat gebeuren.”
Doorgaan of stoppen?
In die periode voor zijn pensioen werkte Jan parttime als docent Nederlands. Door Covid-19 gaf hij veel les vanuit huis, waardoor werk en privé moeiteloos in elkaar over vloeiden. Het werk ging hem op deze manier prima af en hij werkte fijn toe naar zijn pensionering.
“Maar na het verlies van Liesbeth ging ik opnieuw de afweging maken of eerder stoppen met werken nog steeds was wat ik wilde. Na veel gesprekken met onder andere mijn collega’s, besloot ik toch dat inderdaad ging stoppen. Ik vond het een lastig vraagstuk, maar ik ging me houden aan ons gezamenlijke plan.”
“Ik wist ook, ik ben nu gezond. En die gezonde jaren wil ik zo lang mogelijk benutten met leuke dingen doen in plaats van blijven werken.”
‘Je moet je hoofd blijven gebruiken’
“Wat mij vooral heel erg helpt nu ik met pensioen ben, is dat je bezig moet blijven. Je moet je hoofd blijven gebruiken en je moet dingen gaan doen.” Jan brengt dit zelf ook in de praktijk. Hij heeft Liesbeth’s fototoestel tevoorschijn gehaald en vogelt uit hoe het werk. “Liesbeth was dol op de natuur en fotograferen. Dat heb ik overgenomen en ga er graag op uit om foto’s te maken. Daardoor bewaar ik ook een beetje van haar. Ik heb er zelfs wel een beetje talent voor geloof ik!”
Maar niet alleen fotograferen heeft hij van haar overgenomen. Hij breidt ook haar moestuin uit. “Ik ben heel erg aan het leren, want ik doe alles natuurlijk verkeerd. De aardbeien staan bijvoorbeeld op de verkeerde plek, zodat de vogels alles opeten. Maar ik geniet er ontzettend van.”
‘Het is nu nog te vroeg, maar in de toekomst…’
Jan moest door het overlijden van zijn vrouw noodgedwongen sommige plannen aan de kant schuiven. Maar met alles wat hij heeft meegemaakt is er nu een nieuw plan ontstaan. “Ik heb in het verleden een coachingsopleiding gedaan. Het is nu nog te vroeg, maar in de toekomst wil ik mijn opleiding tot coach combineren met de ervaring die ik heb opgedaan en daarmee rouwcoach worden. Zo wil ik anderen helpen om te leren gaan met zo’n groot verdriet.”
