Wim staat stil bij de grote en kleine dingen in het leven. Een nest vol kleine vogeltjes in de tuin blijft fascinerend. En hij brengt een bezoek aan het Prinses Maxima Centrum, waar kinderen met kanker behandeld worden.
Fascinerend…
Het is een prachtige zomerse dag in mei. De barbecue staat aan, de kipsaté en groentespiezen liggen te garen en ik kijk afwezig naar de merel die druk bezig is zijn jongen te voeren in de hedera in onze tuin. Ik neem een slokje wijn en mijmer weg….
… we reden vandaag in de omgeving van Nunspeet de zogeheten Wild-route. Meimaand fietsmaand, dus erop uit. In deze prachtige omgeving is (een deel van) de bioscoopfilm ‘Wild’ opgenomen. In het deel van de route bij de Leuvenumse beek leeft de ijsvogel. Ik heb dit mooie vogeltje hier niet gezien. Ooit een keer in een natuurreservaat in Nepal. Heb er toen zelfs een (bewogen) foto van gemaakt. In de bossen tussen de plaatsjes Gortel (ja, dat bestaat echt) en Elspeet is een zwijnenfamilie gefilmd. Ik heb hier deze week in de avonduren een paar keer gefietst en heb er inderdaad meerdere keren een paar zwijnen gezien. En dat is en blijft fascinerend.
Fascinerend is ook het uitvliegen van een nestje pimpelmezen. Tijdens het ontbijt in ons chalet werden we op zo’n voorstelling getrakteerd. Het nestkastje is strategisch geplaatst: twee en een halve meter vanaf het raam tegen een hulsthaag aan. We hebben het al eerder gezien, maar het blijft prachtig: een klein kopje, nog zonder de kenmerkende blauwe kleuren, wordt door het gat van het huisje gestoken en kijkt nieuwsgierig de wereld in. In de buurt zitten de ouders. Ze kijken schichtig om zich heen en houden de omgeving in de gaten. Na een poos komt het lijfje verder naar buiten en jawel, het vogeltje vliegt zijn eerste anderhalve meter naar ons appelboompje. En na enkele seconden vliegt ie weg met een van de ouders. Dit filmpje herhaalt zich in de loop van de ochtend nog vier keer. De zwaksten van het stel worden tussendoor nog even bijgevoerd met rupsjes en wormpjes, voor ook zij de wijde wereld intrekken. Niet alleen het uitvliegen van die jonge vogeltjes is mooi om te zien, ook de zorgzaamheid en het geduld van de ouders. Zo mooi! Het zijn net mensen…..
… even de spiezen draaien en een slokje wijn en dan mijmer ik verder…..
Het meest fascinerende dat ik in de meimaand mee mocht maken was een bezoek aan het nieuwe Prinses Máxima Centrum voor Kinderoncologie (PMC) in Utrecht. Een heel mooie en bijzondere plek, waar eigenlijk niemand echt wil zijn. Kanker is zo’n vreselijke ziekte en als het dan ook nog om kinderen gaat…. Heftig! Als badmeester had ik ooit een lesklantje met deze ziekte. Ik was er destijds kapot van. Alles is goed gekomen, ze is volledig genezen en is nu moeder van twee leuke ventjes. Er was op 12 mei een Open Huis voor patiënten en medewerkers met hun familie. Ik was er gelukkig niet in de hoedanigheid van familie van patiëntjes, maar mocht er een kijkje nemen omdat mijn zoon een van de aan dit centrum verbonden onderzoekers is. We werden rondgeleid door het nieuwe, op het laboratorium na, nog lege gebouw en kregen uitleg over het centrum. Hoogtepunt voor de kinderen was de première van een speciaal filmpje van Nijntje, die op bezoek gaat bij haar vriendin Willemijn in het centrum.
Per jaar krijgen in Nederland 500 tot 550 kinderen kanker. Het gaat om verschillende soorten kinderkanker en de meeste vormen komen maar tussen de 5 en 25 keer per jaar voor. Tot nu toe werd onderzoek en behandeling gedaan in zeven verschillende universitaire ziekenhuizen. Door die versnippering was het moeilijk om kennis en ervaring op te bouwen. Concentratie van zorg en onderzoek op één locatie voorkomt dat. In het PMC werken artsen, verpleegkundigen én onderzoekers samen om deze ziekte te overwinnen. Geen kind krijgt ‘standaard’ medicatie. Eerst wordt in het laboratorium onderzocht welk middel het best kan worden toegepast bij het soort kanker dat het kind heeft. En mooi is ook dat een behandeling waarvoor de kinderen twee jaar geleden nog naar Amerika moesten, nu in het PMC kan worden gedaan.
Op 5 juni is het officieel geopend door de Koningin. Op 18 mei zijn de eerste 22 patiëntjes opgenomen, op 1 juni zijn de kinderen en dokters vanuit de andere ziekenhuizen overgekomen. Het ‘Máxima’ behandelt nu dus alle kinderen met kanker in Nederland. De doelstelling van het PMC is: 100% van de kinderen met kanker genezen. Helaas lukt dat momenteel nog niet. Ongeveer 75% van de kinderen met kanker geneest. Dat is best veel, maar zoals een arts vertelde: “als je op een dag 12 kinderen behandelt, overlijden er daar 4 van”. En dat klinkt minder positief.
Ik wil eigenlijk nog veel meer schrijven over het PMC, over de ouder- en kindunits met balkon, over de naam (waarom prinses), maar dat is te veel voor deze column. Kijk voor meer info op de website van het PMC.
Ik wens alle patiëntjes een voorspoedig herstel en alle medewerkers van het PMC heel veel succes. Op naar jullie einddoel: álle kinderen met kanker genezen. Wat een prachtig streven!
