Mevrouw van Wegen (83) heeft de pensioengerechtigde leeftijd ruim overschreden, maar denkt er niet aan om café Van Wegen te verlaten.
“Op een zaterdag in 1951 kwam een mevrouw van de bediening niet opdagen in het café van mijn ouders. Ik was 21 jaar en mijn ouders vroegen of ik het eens wilde proberen die middag. Na de dood van mijn ouders heb ik het café voortgezet en ik ben nog steeds eigenaresse.”
Iedereen vaste klant
“Vanaf het begin vond ik het werken in het café leuk, maar je moet het wel in de vingers krijgen. Bij mijn eerste dienst is er een man weggegaan zonder zijn pilsje en twee borreltjes te betalen. Ik weet het nu nog! Je ontwikkelt een sensor voor het inschatten van klanten. Ik hou van het contact met de mensen en geniet van de sfeer die hier heerst. We hebben geen muziek op staan want dat leidt af. Het is een echt praatcafé met ongeveer negentig procent vaste klanten.”
Van serveerster naar eigenaresse
“Ik begon 61 jaar geleden in de bediening en werd later eigenaresse van het café. Ondertussen voedde ik samen met mijn man zeven kinderen op. Hij werkte eerst bij de V&D en later tot zijn overlijden runden we samen het café. Tegenwoordig maak ik de hapjes bij speciale aangelegenheid en doe ik de administratie. Mijn schoondochter en dochter helpen geregeld een handje mee. Mijn zoon Niek staat achter de bar, dat wil ik zelf niet meer vanwege mijn leeftijd. Ik kan het café in de toekomst met een gerust hart aan hem toevertrouwen, hij zit in de lijn van mijn vader en ik.”
Tijd tekort
“Het is niet dat ik bang ben me te gaan vervelen als ik niet meer werk. Ik heb 15 kleinkinderen, hou van puzzelen, schrijf graag brieven en kaarten en heb een iPad. Vaak ga ik te laat naar bed omdat de dag tekort voor me is. Zo makkelijk als ik er in 1951 ingerold ben, zo moeilijk is het nu om te stoppen met het café.”
Klantenbinding
“Van het werken word ik lichamelijk wel moe, maar als er een gezellige avond is geweest dan krijg ik geestelijk energie. Ik geef om de klanten en zij om mij. Toen mijn man ziek was kwamen ze langs met bloemen, aardbeien en garnalen. Het gaat niet om de attenties maar ik waardeerde het enorm. Andersom probeer ik het de mensen naar hun zin te maken. Als ze een biertje teveel op hebben dan stuur ik ze naar huis. Maar mij mogen ze niet naar huis sturen. Ik hou van dit café, eigenlijk is dat ook een soort verslaving.”
Ten tijde van publicatie van het interview met mevrouw Van Wegen is haar gezondheid plotseling verslechterd. Zij is op dinsdag 22 april 2014 overleden. Wij wensen de familie, vrienden en vaste gasten van het café veel sterkte toe met het verlies van deze krachtige vrouw die volop in het leven stond. Een voorbeeld voor velen.
