Marianne van der Colk is nu 70 jaar en heeft nog steeds energie voor tien. Ze zit vol plannen en ideeën om op een uitdagende manier invulling te geven aan haar pensioen. Blijven werken is daar één van. Leef je Pensioen sprak met deze bezige bij, die het gevoel heeft ‘dat ze nu pas begint’.
Marianne startte haar carrière bij Rabobank. Daar fungeerde ze al snel als een soort loopbaanbegeleider, waarop ze besloot dat dat dan maar haar vak moest worden. Ze runde jaren een eigen coachings- en trainingsbureau tot ze een nieuwe uitdaging vond als directeur van een verpleeghuis. Nu ze met pensioen is, houdt haar carrière niet op. Ze werkt al enige tijd via Doorwerkgever als hooradviseur bij een grote audicien, maar vindt dat haar kwaliteiten daar niet genoeg tot hun recht komen. Daarom overweegt ze nu haar eigen trainingsbureau te starten en werkt ze aan haar levensverhaal. “Dat wordt een vrij boeiend boek,” lacht ze. “Ik denk wel dat er belangstelling voor is. Mensen vinden dat ik leuk schrijf.”
“Tegenover ontspanning moet inspanning staan”
Marianne heeft zich, georganiseerd als ze is, goed voorbereid op haar pensioen, maar de werkelijkheid bleek anders dan ze van tevoren had bedacht. “Ik had een lijstje gemaakt want ik ben van de lijstjes,” vertelt ze. “Daar stonden eerst allemaal nuttige dingen op: kasten schoonmaken, kleding uitzoeken, fotoalbums ordenen. Ook roep ik mijn leven lang al dat ik ga schrijven. Dus dat stond er ook op. Verder wilde ik veel lezen en koken en dingen doen met de kleinkinderen.”
Maar ze had haar lijstje al snel afgewerkt. “Het was allemaal ontspanning. Ik ben erachter gekomen dat daar inspanning tegenover moet staan. Anders is de balans weg. Daarom zal ik nooit tegen iemand zeggen dat je lekker moet gaan genieten van je pensioen. Als het goed is doe je dat al voor die tijd want anders is het wel erg sneu. Het gaat om balans. Daar kwam ik later achter. Ik had niet per se het voornemen om te blijven werken. Ik dacht: ik zie wel en ze bellen wel, maar op een gegeven moment durven ze niet meer te bellen.”
Hoewel het vak van hooradviseur te rustig voor haar is, ziet ze ook voordelen. “Het is leuk om te doen. Het is fijn om de wekker weer te moeten zetten. Het is prettig om je welkom te voelen en dat ze zeggen: heerlijk, je bent er weer vandaag. Allemaal erkenning en bevestiging van je bestaan.”
Drie keer per jaar op vakantie en elke dag een wijntje
Naast haar werk heeft Marianne een druk leven. “We gaan drie keer per jaar op vakantie en twee tot drie keer een lang weekend weg. Ik coach nog enkele mensen en ik wil mijn twee kleinkinderen elke week of elke twee weken even zien. Verder houd ik van lekker koken en wandelen met vriendinnen.”
Daarnaast is Marianne ook nog vrijwilliger. “Ik ben mentor van mensen die behoefte hebben aan een maatje. Ik heb twee mensen, sociaal zwakkeren, die ik elke maand bezoek. Daar vind ik echt zingeving in zitten. Zo lever ik een bijdrage aan de maatschappij.” Voor Marianne is het belangrijk dat ze nieuwe dingen blijft leren. Ze zit nu in een keuzeproces. “Misschien pak ik weer een studie op, Italiaans of Spaans bijvoorbeeld.”
Ze let op haar gezondheid door iedere dag even op de hometrainer te gaan. “Dat deed ik voor mijn pensioen nooit. Toen moest ik niets van sporten hebben, maar ik heb zwakke botten. Mijn enige zonde is dat ik wel iedere dag een wijntje drink. Af en toe denk ik: laten we het eens een paar dagen overslaan, maar dat vinden we zo ongezellig.”
Samen met haar man is ze na haar pensioen naar Diemen verhuisd. “We hebben er bewust voor gekozen om op een rustigere plek te gaan wonen. En je staat in twee keer vallen in Amsterdam. Tegelijkertijd is Diemen heel dorps. Dat vinden we prettig.”
Haar man werkt nog drie tot vier dagen als verkeersleider. “We proberen wel op dezelfde dagen vrij te zijn en dan gaan we iets gezelligs doen. Sowieso hebben we het heel gezellig samen.”
Toch overwegen ze in de winter een zonniger oord op te zoeken. “We willen zes weken gaan overwinteren in Italië of Spanje. Als het hier het koudst en natst is kunnen we daar lekker van de zon genieten. Vooral mijn man wil dat graag.”
“Wanneer heb je het gevoel: ik heb een fijne dag gehad?”
Als ze haar pensioentijd een cijfer moet geven, komt ze uit op een 7. “Dat kan een 8 worden als ik in een situatie kom met uitdagender werk.” Ze heeft één ding geleerd: “Je moet je toekomst niet van anderen laten afhangen. Je bent daar zelf ook een factor in. Vroeger dacht ik er niet over na en rolde ik automatisch in dingen. Ik werd vaak gevraagd en dat voelde voor mij altijd als de ultieme erkenning. Na mijn vijftigste kreeg ik dat soort inzichten.”
Vanuit haar rol als coach heeft ze nog een belangrijke tip voor mensen die met pensioen zijn. “Bedenk waar je satisfactie inzit. Wanneer heb je het gevoel: ik heb een fijne dag gehad? Wat geeft je bevrediging in je leven? Daar moet je naar op zoek gaan, juist als je met pensioen bent.”
