Soms gebeuren er (bijna) ongelukken die je niet kunt bedenken. Was het maar waar, want dan kon je de meeste voorkomen. Het is alom bekend dat de meeste ongelukken in je huis gebeuren en ja hoor, het had weinig gescheeld of………!!!!
Ik zal jullie een situatie omschrijven die ons pas overkwam. Dagelijkse rek en strek oefeningen zijn nooit verkeerd, dus ik doe daar driftig aan mee. Ik wil graag voorkomen dat ik mijn eigen veters niet meer kan strikken.
Elke ochtend doe ik mijn vaste (korte) training. Bestaande uit enkele oefeningen die ik vanwege een blessure van de fysiotherapeut kreeg, maar ook heerlijke yogaoefeningen zoals de boom boogschutter en zonnegroet. Tijdens deze laatste heerlijke oefening waarmee je je been naar achteren uitstrekt, passeert op hetzelfde moment mijn partner en struikelt bijna over dat been dat is veranderd in een waar struikelblok.
Omdat ik gebogen sta kan ik hem nog net bij zijn badjas grijpen. Het scheelde maar een haar of hij was met zijn hoofd tegen de kastpunt gevallen. Diepe zucht, dit is echt een geluk bij een ongeluk. Op zoiets kun je je niet voorbereiden.
Natuurlijk kan iedereen de pech hebben om ongelukkig te vallen, maar de statistieken wijzen uit dat je, als je wat ouder wordt, extra op moet letten. 2021 was voor mij een jaar van (heftige) valpartijen en warempel, ik word behoedzamer.
Ik klim niet ondoordacht meer ergens op (zeker niet op een marmeren plateau met scherpe randen), let tijdens een wandeling niet méér op een ander dan op mezelf, zodat ik die steen nu wel zie en niet niet weer op mijn neus beland. En ook loop ik niet meer een glibberig trapje op met iets in mijn handen.
Nee, nee, ik denk na en zet mijn stappen bewust. Misschien wat minder zorgeloos, maar je wint er wel tijd mee. Maanden herstel is ook niet alles heb ik ontdekt.
Toch is het nog niet helemaal over. Elke dag maak ik met veel plezier mijn wandeling van circa een uur. Deze keer stap ik kordaat het mooie stuk natuurgebied in, omdat ik denk dat het wel meevalt met de wateroverlast.
De Dommel kronkelt prachtig door het stadje en die loopt regelmatig over, vooral in het koude natte seizoen. Het is een genot om er langs te lopen, met aan de andere kant een weids uitzicht met allerlei soorten kolonies vogels die elkaar waarschuwen, want er komt een mens aan.
Ik heb kanjers van wandelschoenen en de ervaring heeft me geleerd dat ik geen natte voeten krijg, ook al zak ik tot mijn enkels weg. Dat gegeven wordt weer waarheid, want ook al ligt er hier en daar ijs, daaronder is het behoorlijk drassig.
Zo erg drassig dat ik denk, ga ik terug of loop ik door. Natuurlijk loop ik door en oh jee, het mooie pad waar ik graag loop staat vol water, wat nu? Er is een stroomdraad langs gespannen waaronder de grond iets hoger ligt.
Op de draad staat geen stroom dus als een bergbeklimmer, hangend aan de draad zwier ik voetje voor voetje naar droge grond zo’n 5 meter verderop, hangend aan de draad. Niet ondoordacht maar weloverwogen en avontuurlijk.
Mijn advies is, zet je stappen weldoordacht en het komt allemaal goed.
Marian
