Ik veeg wat verf van mijn handen en kijk naar buiten. Wat is de herfst toch mooi! Wat een kleurenpracht. De beukenhaag en de majestueuze eiken op de bult kleuren van groen, via geel en oranje naar bruin, de Japanse azalea is knalrood en de hulsthaag zit vol gele en rode bessen.
Het zonnetje schijnt en mijn vrouw schept weer een grote hoeveelheid herfstblad in de kruiwagen. Zij geniet van het frisse, maar mooie herfstweer buiten, ik ben onze oude boekenkast binnen aan het lakken. Ieder zijn ding, toch?
Maar we zijn wel klimaatbewust bezig: zij met bladhark en bezem en ik met lak op waterbasis. Als je altijd hebt gewerkt met verf op terpentinebasis is het wel even wennen. Maar het komt goed. Thuis willen we nog een aantal deuren een fris verfje geven en dan is het uitproberen van deze lak op de oude kast een aardig voorafje.
Een oplettende lezer krijgt nu wellicht een déjà-vugevoel. Inderdaad, ik heb in een eerdere column geschreven over een verfbeurt aan deze kast. Toen gebruikte ik een restje oude crèmekleurige verf. Nu is het nog meer verkleurd en lijkt het wel pisgeel. Let op je woorden Wim! Oké dan: urinegeel, in ieder geval: spuuglelijk. Nu wordt de kast ‘white’. En witte verf op waterbasis schijnt niet te verkleuren. We zien wel.
Het leven van een pensionado bestaat zeker niet uit werken alleen. Alles mag, niks moet. Niks moet, niksen mag. Maar genieten moet wel. Dat moet van mijzelf. Elke dag weer. Straks gaan we een herfstwandeling maken in de bossen. Genieten van de kleuren van de herfst, van de paddenstoelen en zwammen en hopelijk van een zwijn, vos, ree of edelhert.
Ik kom nu al een jaar of 14 hier op de Veluwe, maar heb hier nog nooit het burlen van de herten gehoord. Een paar weken geleden kregen we op een zondag wat mooie foto’s toegestuurd van mijn zoon, die met zijn gezin een wandeling had gemaakt in de Amsterdamse Waterleidingsduinen. Foto’s met onze kleinkinderen in dat natuurgebied, maar ook prachtige foto’s van herten en hij schreef erbij dat ze volop aan het burlen waren.
Wij keken in onze agenda en naar de weersverwachting van de komende dagen en besloten om maar meteen de volgende dag naar Vogelenzang (wat een toepasselijke naam voor een plaats aan de rand van zo’n natuurgebied) te gaan. En het was het waard!
Het lijkt wel of dat natuurgebied daar één groot hertenkamp is. We hebben er tientallen gezien op redelijk korte afstand. Op de Veluwe zijn ze veel schuwer. En we hebben ze niet alleen gezien en vastgelegd op foto en film, maar we hebben de mannetjes ook volop horen burlen! Echt genieten.
Goed dat er zoveel weerapps zijn. In oktober, vlak voor de wintertijd wilden we nog eens een paar dagen weg naar een hotelletje. Websites met speciale aanbiedingen zijn er ook volop. De weersverwachting was gunstig en we vonden een hotelletje naar ons zin in Made. Made in China? Made in India, Japan, Bangladesh? Geintje. Made in Noord-Brabant. Vlakbij de Biesbosch.
Het is heel lang geleden dat we daar zijn geweest. Mijn oudste zoon zat toen in groep 7 of 8 en heeft zijn eerste spreekbeurt over de Biesbosch gehouden. De eerste bevers waren er net uitgezet.
Op weg naar het hotel hebben we een tussenstop gemaakt in Drimmelen en zijn daar op de rondvaartboot gestapt. Tijdens de tocht werd er veel verteld over dit unieke zoetwatergetijdengebied. Over het ontstaan, nu 600 jaar geleden tijdens de St Elisabethsvloed in 1421, mede als gevolg van de ‘Hoekse- en Kabeljauwse twisten’. Wat er precies speelde weet ik niet meer, maar die term uit de geschiedenislessen van meester Trommelen zal ik nooit vergeten.
Na de rondvaart zijn we naar het hotel gegaan, waar we voor we konden inchecken meteen gevraagd werden naar onze QR-code. Prima! Na het inchecken en de welkomstcocktail hebben we Made verkend. Dat stelt niet veel voor in onze beleving, maar het is wel een prachtige uitvalsbasis om West-Brabant te verkennen.
Na een echt heerlijk diner, een goede nachtrust op een lekker bed en een heel lekker en uitgebreid ontbijtbuffet waren we klaar voor dag 2. De boottocht had onze honger naar het zien van de Biesbosch nog niet gestild. Op onze favoriete fietsknooppuntenroutewebsite vonden we het ‘Fietsrondje Biesbosch’. Wel erg lang: ongeveer 80 km! Maar we hebben e-bikes en de hele dag voor ons.
De tocht voerde ons via Geertruidenberg, Raamsdonksveer, Hank, Werkendam, het pontje bij Kop van ’t Land, Dordrecht, Lage Zwaluwe en Drimmelen terug naar Made. Een prachtige tocht langs- en door dit natuurgebied. Een smet: aan het begin van de tocht komen we wel langs de Amercentrale. Een elektriciteitscentrale die nog steeds met kolen energie opwekt en dus zorgt voor zeer hoge uitstoot van CO2 en bijdraagt aan de opwarming van de aarde. Gelukkig wordt ie (volgens planning) in 2025 gesloten.
De fietstocht was verder geweldig. Wat een rust (we hebben maar weinig fietsers gezien daar), wat een prachtige natuur en wat hebben we veel vogels gespot. Naast de Amercentrale was er nog een minpuntje: door de sterke wind en de lange afstand raakten onze accu’s (te) snel leeg. Die van mijn vrouw eerder dan de mijne. Als een galante heer en onder het motte: ‘t ouwe mot eerst op’, heb ik de accu’s omgewisseld en moest ik een flink stuk fietsten zonder ondersteuning. Maar vooral met de wind in de rug gelukkig.
De moraal van dit verhaal: Pluk de dag. En zoals ik altijd pleeg te zeggen: laat wel iets hangen voor morgen
