Ik neem een hap komkommer en sla een pagina om van mijn krant. Aan een flink deel van de krant kan je zien dat de befaamde komkommertijd nadert. Het komkommerseizoen was vroeger alleen in de zomer. Voor die kwekers een drukke tijd, maar in andere vakgebieden was er dan niets te doen. Daarom werd de term ‘Komkommertijd’ meer en meer gebruikt in de media voor de stille zomerperiode, waarin er weinig nieuws te melden is. Het wordt ook gebruikt om ermee aan te geven dat ze berichten brengen die buiten de komkommertijd geen nieuwswaarde hebben.
De komkommertijd was in mijn werkzame leven een heel lastige periode. Ons communicatieclubje hoopte ieder jaar om in die rustige periode wat achterstallig werk in te kunnen halen. Maar juist dan wilden de journalisten het naadje van de kous weten over onderwerpen die ze anders nooit aan zouden roeren. En de juiste info vinden was dan weer heel moeilijk door de vakanties van politici en collega’s.
Ik neem nog een hapje. Mijn komkommertijd van nu is gelijk met de schoolvakantie begonnen. Wij zijn voor 4 weken verbannen naar ons huis. Ons stekkie op de Veluwe is geannexeerd door mijn kinderen. Nee hoor, ze hebben het netjes gevraagd. En ik werk er graag aan mee. Ik vind het verstandig dat zij in deze gekke tijd niet de drukte op gaan zoeken op populaire vakantiebestemmingen in binnen- of buitenland. Ik heb de afgelopen weken – tussen de buien door – ons nieuwe ‘juweeltje op ons perceeltje’ (zie mijn vorige column) nog van een paar lagen beits voorzien. Op de eerste foto die we ontvingen van een gelukkig vakantievierend gezinnetje, zaten ze met elkaar heerlijk te eten aan die mooie picknicktafel.
We zullen de Veluwe wel missen. We hebben er de laatste weken best veel gefietst en daarbij ook regelmatig wild gespot: een heel jong vosje vlak naast het fietspad, een hert dat vlakbij de weg oversteekt, of een gezinnetje zwijn aan het wroeten in het bos, een paar meter van de weg. Bij kasteel Staverden zagen we – achter het hoge hek – twee ijdele witte pauwen hun prachtige staart tonen aan de wereld. Zij probeerden elkaar af te troeven onder het motto: “pauw, pauw, ik ben mooier dan jou”. Het wordt nu fietsen in en om de Zuid-Hollandse polders. Heel anders, maar ook prachtig.
Ik neem de laatste hap komkommer en leg de krant aan de kant. Op de dag dat we de auto parkeerden voor ons appartementencomplex voor deze lange thuisperiode, lag er in mijn brievenbus een flyer om 4 weken een krant te ontvangen voor slechts 4 euro. Met als bonus ook nog eens een gratis bestseller erbij. Een aanbieding die ik deze keer niet heb laten lopen.
Uhm: lopen, fietsen, komkommer…? Jazeker, trefwoorden in de strijd tegen coronakilootjes. Tijdens de lockdown hebben we toch stiekemweg wat extra gewicht aan onszelf toegevoegd. Het is allemaal de schuld van Corona. Lekker toch om iets anders de schuld te kunnen geven van iets wat je zelf hebt gedaan.
De laatste maanden hebben we minder gewandeld en gefietst, omdat we ons op straat niet helemaal koosjer voelden. Pas vanaf juni zijn we weer wat meer gaan fietsen. En we hebben onze normale gezonde leefstijl ook laten verwateren. Vaker een ijsje, vaker patat, pannenkoeken of pizza, vaker een snack, een lekkere koek of een glas frisdrank of alcohol.
Dus nu we weer thuis zijn is het ook een mooie gelegenheid om de teugels weer aan te halen. Weer meer sporten met Olga en Duco, meer fietsen, wandelen, meer gezond eten en een voordeel van thuis zijn: meer traplopen. Daar is die krant ook goed voor: we wonen acht hoog en laten de lift links liggen. Ja echt, ook naar boven.
Toch is er nu ook nieuws dat niet onder de noemer komkommertijd valt. Het nieuwe pensioenstelsel, de Europese top, maar vooral Covid-19. Van dat laatste word ik niet vrolijk. Het aantal besmettingen per dag loopt weer flink op. Nu de maatregelen versoepeld zijn, zie je steeds meer dat mensen de voorzorgsmaatregelen aan hun laars lappen. Wandelen met een hele groep bij elkaar; fietsers die ook op een heel smal fietspad naast elkaar blijven rijden, zodat je elkaar bijna raakt bij het passeren; een weekendje grote stad; vrienden bezoeken.
Uit gedragsonderzoek blijkt dat 80 procent van de mensen het advies om bij klachten thuis te blijven naast zich neer legt. En maar 12 procent van de mensen die aangaven klachten te hebben, heeft zich laten testen. Mensen zijn coronamoe. Het hele (sociale) leven is weer opgestart. Als je in april in quarantaine moest, miste je niets. Ik hoop in deze vier weken nog wat leuke routes te wandelen of fietsen. Maar of dat nog lang veilig is betwijfel ik.
Ik sluit deze column af met een gebedje dat ik deze week voorbij zag komen op social media: Lieve Heer. Kunt u alstublieft 2020 verwijderen en opnieuw installeren. Het heeft een virus. Dank u wel.
