Juist nu Alleke zo bezig is met het vormgeven van haar 'nieuwe' toekomst, denkt ze regelmatig terug aan de tijd toen ze nog een klein meisje was. Veel patronen zijn nog steeds herkenbaar.
Column: levensvragen
Het is een feit, de blik over mijn schouder is veel ruimtelijker dan het uitzicht voor me. Ik kan ver terug kijken, heel ver, zelfs tot aan het meisje dat naar school huppelde, blij dat het eindelijk zo ver was en dat er geen idee van had wat er op haar pad zou komen, en dat is maar goed ook.
Niets gebeurt uit het niets, het een volgt het ander op en wordt vaak gezien als een levensles waardoor je de draad weer op pakt en verder kunt. Regelmatig verloor ik tijd omdat ik het spoor bijster was maar gelukkig vond ik steeds de goede weg terug. Ik heb al jong geleerd zelfredzaam te zijn en een soort van toeschouwer te zijn, altijd op zoek naar een oplossing. En nu, al aardig op leeftijd word ik nog steeds terug geworpen in die oude patronen en vrees ik dat ik er nooit helemaal vrij van zal zijn.
Een grote houvast is mijn uiting op papier, dat houd ik graag als leidraad en ik wil mijn hersenspinsels graag delen, alleen zal mijn item; het runnen van een B&B steeds meer op de achtergrond raken. Mijn hele pand staat al enkele jaren te koop en zolang dat niet is gerealiseerd ben ik op zoek, nog steeds. Bij de laatste bezichtiging dacht ik ”Bingo” deze mensen passen hier want dat is wat telt, je moet hier passen. De kijkers hielden van mijn huis en mijn vrije groene buitenruimte, maar ook van de omgeving en van het runnen van een B&B. Voor mij is het een beetje passé, ik ontvang niet veel gasten meer al zijn degenen die komen meer dan welkom. Het is tijd voor vernieuwing en die vernieuwing mogen nieuwe eigenaars doorvoeren.
Toen ik in 2003 startte was ik de enige in deze omgeving en was een B&B waar het voor bedoeld was,;een bed met een ontbijt. Tegenwoordig verwacht met zoveel luxe, daar loop ik in achter al heb ik enkele jaren terug nog wel een kamer aangepast met luxe sanitair. Daar houd het mee op voor mij en de telefoontjes van het programma Bed and Breakfast van Max blijven vruchteloos, deze dame doet niet mee.
Wat doe ik wel! Zoeken, zoeken naar een manier van leven voor de komende jaren en eigenlijk weet ik het wel want mijn interesses liggen al ergens anders. Erg gemakkelijk is mijn zoektocht nooit geweest maar geduld en vertrouwen brengt altijd een oplossing is mijn ervaring. Oké, de plaaggeest op mijn schouder lacht zich regelmatig een deuk maar ik blijf vertrouwen in het goede wat komt, al komt dat pas als de tijd daarvoor rijp is, en heus, ik ben soms erg ongeduldig.
Ik wil jullie uitnodigen om met me mee te wandelen en te lezen hoe mijn leven zich in een andere vorm aan het gieten is. We zijn allemaal individuen met een eigen zoektocht, de een in onstuimiger vaarwater dan de ander, dat wel. Op het moment ben ik aan het onderzoeken hoe het is om te leven in een redelijk beschermde maar gezellige woonomgeving. Ik ontmoet allerlei mensen en beland in gastvrije grote families die me accepteren zoals ik ben. Ik geniet er van en mijn angst om te versuffen is ongegrond, het tegendeel is waar, de tijd van loslaten is bijna aangebroken.
Op dit moment ben ik thuis, heb klassieke rustige muziek opgezet en besef ik dat deze omgeving bestemd is voor jonge ondernemende mensen. Er is zoveel mogelijk hier maar wel met de kracht van de jeugd. Ikzelf heb mijn plan al klaar, het enige wat er nog moet gebeuren is de definitieve breuk, pas dan krijg ik de vrijheid om mijn plannen uit te voeren en inspiratie op te doen. Als het zover is maak ik jullie deelgenoot.
Alleke
