Als je op zoek gaat naar bezigheden in deze (toch onderhand) uitzichtloze tijd, kom je dingen tegen die je te lang opzij hebt gelegd zoals mijn E-reader. In de wandelgangen wordt me meerdere malen verteld dat ik de serie ‘de zeven zussen’ echt moet lezen, want het boeit van het begin tot het einde.
Enthousiast begin ik aan het eerste deel, maar ontdek al snel dat ik er niet door gegrepen word. Wat is er toch mis met mij, dat ik zo moet worstelen om er doorheen te komen. Een rare eigenschap van mij is dat als ik aan een boek begin het ook uit moet lezen. Al snel is mijn mening dat iedereen toch wel erg mooi, bijzonder en succesvol is en waan ik me in Dallas-achtige sferen. Een serie waarvan ik zo nu en dan een glimp opving, maar nooit heb gevolgd.
Een boek moet zo boeien dat het in je geheugen staat gegrift, maar nu ik met deel drie bezig ben (in deze dame vind ik wat herkenning qua karakter en levenservaring, wat me een klein beetje fascineert) ontdek ik dat er van deel één maar weinig is blijven hangen. Ik herinner me alleen nog dat zij ook van bijzondere afkomst is en dit ontdekt door middel van een tegeltje. Zal ik dapper doorzetten of toch maar op zoek gaan naar een boek wat me boeit voor de broodnodige voeding voor de geest? Respect voor de schrijfster, want ze weet wel een groot aantal dames te betoveren.
Dan maar mijn aandacht richten op ‘wat zetten we elke dag op tafel’ en warempel ik krijg hulp. Zelfs op de camping rijdt op maandag het busje voor en voorziet ons van heerlijke, vaak bijzondere, ingrediënten inclusief menu’s. Ik stal het allemaal zorgvuldig uit op het aanrecht. Van de bereiding maak ik voor mezelf een feestje. Door er al mijn liefde en aandacht in te steken, zorg ik ervoor dat we steeds een hele smakelijke maaltijd op ons bord hebben.
Door de menu’s ontdek ik de nootmuskaatnoot die je zelf moet raspen. En zo zijn er vaker verrassingen te vinden in de papieren zak. Zelf patat snijden wordt herontdekt en groente uit een potje is verleden tijd. Aan voedsel voor ons lichaam is geen gebrek. Al moeten we er wel voor zorgen dat we in beweging blijven d.m.v. fietstochten, wandelingen en oefeningen. Een voordeel is dat we maar zo nu en dan in een winkel komen, want sinds kort wordt er ook een doos fruit bijgeleverd.
Verder vallen onze plannen in duigen, want onze geplande reis zal niet door kunnen gaan. Evenmin ons plan om in de wintermaanden wat langer weg te blijven. De boel is te onveilig, de wereld is onveilig, dus blijven we in vrijwillige quarantaine op de camping. Dat is geen straf hoor hier midden in de natuur. En ook het reizen komt wel weer als de tijd er rijp voor is, en zo niet jammer dan. Er zijn mensen die het slechter hebben dan wij.
Marian
