Wat een heerlijke dag vandaag, al bijna september dus nog even genieten want het najaar komt er weer aan met zijn onbestendigheid, regen kou en wind in het verschiet maar toch houd ik er van de seizoenswisselingen. Ik heb er regelmatig over nagedacht maar ik geloof niet dat ik zou kunnen wonen in een land met altijd hetzelfde klimaat. Straks, als het herfst wordt zijn de kleuren van de natuur op zijn mooist, in de winter duik je lekker weg bij de warme kachel, het voorjaar brengt de geur van vernieuwing en de zomer zijn blauwe luchten en de warme zon. Steeds opnieuw is het een kwestie van afsluiting en opnieuw beginnen, ik houd van die afwisseling en ben vast niet de enige. Ik vraag moedertje natuur op mijn knieën, neem ons dit klimaat niet af want vaak zijn de berichten verontrustend over klimaatverandering. Waarschijnlijk zal het onze tijd wel duren maar ik moet er niet aan denken dat de mensen na ons niet meer kunnen genieten van wat nu is.
Deze tijd is voor mij een tijd van bezinning en terug naar een beetje, eigenlijk hoef ik niet meer dan lieve mensen om me heen. Bijna alles wat ik bezit geef ik weg of verkoop ik voor een minimumprijsje, mijn streven is zo weinig mogelijk gepieker in mijn hoofd. Ik merk dat de grens bereikt is, dat voel ik meteen als ik te ver ga. Jarenlang was er niets anders dan zorgen voor en regelen van, daar kwam geen einde aan. Vaak lag ik wakker met een hoofd barstensvol maar nu slaap ik als een os, dat is goud waard. Heus, zo nu en dan moet er wat gebeuren maar we hebben afgesproken om daar een tot maximaal twee vaste dagen in de week aan te besteden, verder moet er rust zijn, broodnodige rust, voor ons allebei.
Ik wandel elke dag naar de vijver tegenover de caravan om de schildpadjes te voeren. In het begin waren ze schrikachtig en niet te benaderen, inmiddels komen ze zelfs naar de kant gekropen om het voer dat ik strooi op te eten, als ik in de buurt van de vijver kom steken ze hun kopjes al boven het water uit. Ook de vogels vergeet ik niet, ze krijgen pindakaas met graan. Al snel was het een komen en gaan van een variatie van soorten en dachten wij, zo die eten snel, tot op een ochtend de buurman kwam vertellen dat hij een enorme rat had gezien. Dat is niet de bedoeling dus vanaf nu krijgen de vogels enkele uren per dag wat te eten waarna ik het verstop in de schilderkist want ja, daar ben ik ook weer mee begonnen. Eigenlijk doe ik precies wat ik momenteel aan kan en dat is een beetje want ik ben geblesseerd, zowel lichamelijk als geestelijk. Vanwege mijn zere been kan ik niet goed lopen en amper fietsen, maar ook mijn geest heeft rust nodig. Volgens de therapeut is de pijn in mijn been een overbelasting die bij sporters vaak voorkomt, heu. Schrijven kan ik wel en dat mag ik hier volop, ik heb nu de rubriek “op bezoek bij” en “even voorstellen” onder beheer en dat is hartstikke leuk. Blijkbaar hebben ze vertrouwen in me want ik heb al een lijstje van wie wel wil. Tot nu toe ben ik op bezoek geweest bij een stel, een weduwe en een echtpaar met kleine kinderen. Ik was benieuw hoe hun ervaringen op deze camping zijn, die zijn over het algemeen positief. Het is interessant om te doen, nu heb ik een man in de pen die heel veel werkzaamheden verricht maar die je nooit hoort of ziet, hij doet alleen, daarna komt een gay aan het woord. Daarnaast versla ik activiteiten, kortom, al wat ik nu doe is wat ik leuk vind en waar ik niet van wakker lig.
De rubriek even voorstellen is bedoeld voor nieuwe leden en het eerste stel heb ik al benaderd. Deze gemeenschap is een vereniging, er word van je verwacht dat je 16 uur per jaar iets doet op de camping, ik heb de redactie gekozen en daar heb ik geen spijt van. Voor mij is het een beetje wat ik nu doe en ik houd jullie graag op de hoogte.
Marian
