Alleke blikt terug op een bewogen jaar. Ze koestert vooral de (nieuwe) warme vriendschappen die een belangrijke rol spelen in haar leven.
Column: Terugblik
Alweer bijna een jaar voorbij en het voelt als de dag van gisteren dat dit jaar begon. O jee, wat gaat de tijd snel, het lijkt alsof je in een sneltrein zit en het leven aan je voorbij ziet flitsen. Elk jaar opnieuw verval ik in weemoed. Wat is het belangrijk elke dag bewust te leven en niet te verdoen aan onzinnige inspanningen die weinig goeds opleveren. Ik weet een oplossing, zet een stoel voor de klok en kijk de hele dag nergens anders naar. Je dag duurt dan lekker lang, maar is het dan nog wel leuk?
Elke dag is een cadeau en elke ontmoeting of handeling laat een spoor na, want we zijn gelukkig niet alleen op de wereld. Ik ben gezegend met lieve kinderen en kleinkinderen die hun eigen weg gevonden hebben of er nog druk mee bezig zijn. Ook voel ik me gezegend met lieve en gezellige mensen om me heen die met me mee denken, me helpen zo nodig en met wie ik leuke en minder leuke dingen deel. Een van de steeds terugkerende ervaringen wat hoog op mijn lijstje staat is toch wel mijn grote passie; zingen in het popkoor. Daar word je zo blij van, blijer dan van zingen in een klassiek koor wat ik 8 jaar heb gedaan. Ondanks dat ze me graag terug wilden hebben kostte Klassiek zingen me energie en van Pop krijg ik juist energie cadeau.
Sinds kort heb ik ontdekt dat de borrel achteraf het extra gezellig maakt. Ook hier zijn mensen die tijdens een gesprek over een eierdop verzameling jouw opmerking over ‘door mijn B&B gasten meegenomen eierdoppen uit mijn verzameling’ ter harte nemen. Want een week later wordt mij door een koorlid een cadeautje aangereikt; en wel oude eierdopjes voor in de B&B! Als dat geen meedenken is. Een week later gebeurt het opnieuw. Elke week voelt het als een warme deken om bij deze groep te horen. Je bouwt er vriendschappen op en ontdekt het Wordfeuten, wat er voor zorgt dat de contacten verder reiken dan alleen maar op de woensdagavond.
Ik denk aan mijn lieve vriendin die er voor me is als het nodig is en ik voor haar, en met wie ik ook uitstapjes maak en wekelijks lekker schilder. Ik denk aan mijn lieve schrijfvriendin die me regelmatig bijstaat met goede raad en een luisterend oor, ook al is haar leven echt niet gemakkelijk. Ik denk aan mijn vriendin die ik eigenlijk te weinig zie maar die ik al ken vanaf mijn kinderjaren. Ze is eigenlijk meer een zusje want we delen oude herinneringen. Ik denk aan mijn schildervriend Rob die het helaas ook moeilijk heeft en niet meer kan schilderen door zijn ziekte. Gewoon gezellig koffie komen drinken kan wel. En ook al heeft hij grote pech, hij straalt een grote positieve energie uit waar hij je in mee neemt en waar ik enorme bewondering voor heb.
Ik denk zeker ook terug aan mijn gasten in de B&B van dit jaar en kan geen enkele negatieve ervaring opnoemen. De mensen zijn tevreden en de reacties zijn goed tot zeer goed. Enkele weken terug stond er een recensie van 9.4. en dat is een topper. De aanvragen voor Paaspop zijn ook al binnen, want ook in 2018 komt dezelfde groep mensen weer bij me logeren. Ditmaal stond er bij de boeking dat ze opgelucht zijn dat de boel nog niet is verkocht. Want ja, mocht het gaan gebeuren dan zal er toch een einde komen aan deze onderneming, al is het met pijn in mijn hart.
Wat ik nu doe is waar ik bewust voor gekozen heb en wat gewaardeerd wordt, maar het wordt ooit te veel en te groot voor me, dat is de realiteit. Ik ben een poos op zoek geweest naar een invaller maar dat is niet gelukt dus het meeste werk blijft op mij neer komen. Mijn droom hoeft niet de droom van een ander te zijn dus er zullen toch keuzes gemaakt moeten worden.
Beetje weemoedige column deze keer maar ach, ook hier is niet alles rozengeur en maneschijn al lijkt dat misschien vaak wel zo.
Ik kijk terug op een bewogen jaar en hoop dat het nieuwe jaar meer voorspoed brengt en uiteindelijk goede keuzes en inzichten. En al is het nog wat vroeg. Ik wens iedereen veel voorspoed en geluk in 2018.
