Ik ben een digibeet. Het voelt bijna als een handicap maar ik ben heus niet de enige volgens mij. Het ergste van alles is dat ik in de war raak en zenuwachtig word als op de computer weer eens niet lukt wat ik wil. Het gaat niet zoals ik van plan ben of alles staat zomaar op een andere plek.
Plotseling kan ik iets wat ik nodig heb niet meer vinden, hoe kan dat nou? De weg er naar toe is veranderd, oh jee waar zit het nou waar is het gebleven, hoe moet dat ook weer! Mijn wil is er wel, maar er zit een blinde vlek waardoor ik erg onzeker word en super zenuwachtig en radeloos. Als ik om hulp vraag in mijn omgeving wordt er gezucht en gekreund van: ‘daar heb je haar weer’.
Eigenlijk vind ik dat ik best veel kan, maar als iets niet werkt ben ik hopeloos overgeleverd aan iemand met goede wil. Mijn broer is zo iemand. Hij legt me rustig uit hoe ik het moet doen, maar hij woont niet om de hoek. Mijn maatje wil ook wel maar hij is niet veel beter, al durft hij wel wat meer te proberen. In uiterste nood klop ik aan bij een zuchtend kreunend persoon. Echt in uiterste nood, want ik heb ook mijn trots. Met snelle vingers maakt hij de boel in orde. Zo snel dat ik absoluut niets opsteek van zijn handelingen. Ietwat onhandig neem ik vervolgens mijn zooitje maar weer mee naar huis. Op naar de volgende ontploffing.
De kleinkinderen zijn op bezoek en zitten bij opa op schoot. Blis van 3 jaar heeft een roze tablet en Mint van 5 jaar een blauwe. De kleine vingertjes drukken handig op de knopjes, zodat het apparaat doet wat zij willen. Dat is waarschijnlijk het euvel denken jullie niet? De kinderen van nu groeien op met de computer, maar voor velen van ons blijft het toveren.
Het zou leuk zijn als ik wat handiger zou zijn met vanalles bewerken voor in het krantje waar ik voor schrijf. Maar nu kies ik de gemakkelijke weg. Ik stuur de teksten door en laat de lay-out aan mijn collega over.
Heel jammer eigenlijk, want het lijkt me hartstikke leuk om te doen. Er toch maar weer eens goed voor gaan zitten? Nog even niet; eerst mijn bloemetjes verzorgen, schildpadjes en vogeltjes voeren, wandelen en schrijven, leuke klusjes doen en…… smoesjes genoeg en goed voor de ontspanning.
Maar ooit…………..
Marian
