Laat ik er maar meteen voor uitkomen: ik ben een huisvrouw van Jan-lik-mevestje! Ik heb er een hekel aan, ik heb er geen talent voor en ik stel huishoudelijk werk als het even kan steeds uit. Waardoor het nog vervelender (want vuiler) wordt.
Het spreekwoord: “ze heeft het niet van een vreemde”, is zeker in deze niet op mij van toepassing. Huishoudelijk werk was voor mijn moeder haar lust en haar leven. Ze poetste in ieder geval alsof haar leven ervan afhing. Ze had een vaste dag voor alle werkzaamheden. Bijvoorbeeld: de woensdag was voor de woonkamer en het toilet.
Ik heb nooit begrepen waarom die bleek er dan niet eerder in ging
Geen handige planning, want op woensdagen kwamen wij als kinderen vroeger uit school, en mochten dan tot de avond de woonkamer niet in. Ook mochten we het eerste uur niet naar het toilet omdat daar dan bleek in zat, en dat moest er goed intrekken (ofzo). Nou heb ik nooit begrepen waarom die bleek er dan niet eerder inging, maar dat had te maken met een vaag verhaal over de volgorde der dingen.
Het huishouden was in die tijd natuurlijk wel bewerkelijker dan nu, met alle hightech zaken waarover wij nu kunnen beschikken, maar dat heeft mijn moeder nooit in de weg gezeten. Ze poetste zelfs zilver en koper, met vies spul uit een metalen soort flesje (je kreeg er akelig zwarte handen van, het heette
volgens mij Brasso).
Het heeft me nooit kunnen bekoren
Oude, versleten hemden en onderbroeken fungeerden als poetslappen, en uiteraard moest ik al op jonge leeftijd participeren in de sop-, poets- en boenwerkzaamheden. Het heeft me nooit kunnen bekoren.
Nou moet ik natuurlijk in mijn eigen huis ook regelmatig schoonmaakwerkzaamheden uitvoeren. Vaker dan mij lief is. Een golden retriever heeft namelijk 2 nadelen.
De eerste is de onbeperkte liefde voor eten, welk eten dan ook. Zelfs buiten, als we iemand tegenkomen die een appeltje of een broodje aan het eten is, is Lola ervan overtuigd dat deze persoon niets liever doet dan een aanzienlijk deel van het eetbare met haar delen. Het vergt dan het nodige om haar van het tegendeel te overtuigen.
Het tweede nadeel is dat zij in haar dichte vacht heel veel viezigheid mee naar huis zeult en daarnaast heel erg verhaart. Als ik niet wil omkomen in zand, modder en haren moet ik dagelijks stofzuigen (en oppervlakken zoals tafels schoonmaken). Soms probeer ik het een dag over te slaan, maar dan moet ik het de volgende dag bezuren door nog intensiever te moeten zuigen en vegen.
Het ziet er nooit uit alsof het allemaal blinkend schoon is
Als ik bezoek krijg moet ik nog wat extra werkzaamheden verrichten, omdat ik dan probeer kritischer naar mijn (met name) woonkamer te kijken, met de ogen van een ander. Dan zie ik zand en haren op plekken die voor mij niet onoverkomelijk zijn, maar voor mensen van buiten (en in het bijzonder voor mensen zonder hond) misschien wel heel onverzorgd c.q. smerig lijken.
Gelukkig heb ik een goede stofzuiger en een hele voorraad schoonmaakdoekjes.
Maar ik zei het al aan het begin: ik heb geen talent voor schoonmaken. Ondanks de stofzuiger, doekjes, groene zeep, soda, baking soda en azijn: het ziet er nooit uit alsof het allemaal blinkend schoon is.
Zucht.
