‘Muziek doet een beroep op creativiteit en is daarin uniek; dat bereik je niet met hockey!’ volgens Erik Scherder, hoogleraar neuropsychologie.
Muziek is ook het onderwerp van een reclamespotje van Dela – uitvaartverzekering: ‘welke zeven liedjes vertellen het verhaal van jouw leven’. Mooi thema dat me niet loslaat.
Zelf bespeel ik geen muziekinstrument, kan niet goed zingen en heb helaas de muzikaliteit van mijn ouders niet geërfd. Toch houd ik veel van muziek; een leven zonder muziek kan ik me niet voorstellen.
Toen ik kind was, zongen mijn vader en moeder vrolijke liedjes met ons. Vader op gitaar en moeder leidde ons met haar heldere stem: Kangoeroe eiland, Nina bobo, Bye bye love (klinkt nu heel suf, maar ik heb het dan ook over zestig jaar geleden). Er was altijd muziek in huis. Moeder zong tijdens het koken, vader tokkelde op z’n gitaar om een beetje te relaxen na het eten, ik en mijn zusjes zaten op de school met de bijbel en kenden alle gezangen en psalmen. Niet opwindend maar toch ….. muziek.
Tot onze pubertijd zongen we samen. Daarna vonden we het stom.
Met terugwerkende kracht, vind ik dat jammer. Want ik begrijp nu dat met elkaar zingen, verbindt. Het ontspant ook, geeft energie en maakt vrolijk.
Ik kom uit een Indisch gezin. Eind jaren 50 kwamen ruim 300.000 Indische Nederlanders naar Nederland. Ons gezin en de ooms en tantes, neven en nichten, verspreidden zich over het hele land. In de weekenden zochten we elkaar op. Ik was kind en begreep niet alles, maar ik vermoed dat die familiebijeenkomsten toen troost gaven en de kans even te ontsnappen aan heimwee naar Indië en twijfel over de toekomst.
Die weekenden waren gezellig, druk, leuk met neefjes en nichtjes spelen, lekker eten en er was altijd muziek. Alle ooms speelden gitaar, de tantes zongen meerstemmig en de kinderen deden met alles mee. Warme herinneringen en de liefde voor muziek is gebleven.
Als ik opsta, voordat ik ga douchen en mijn lenzen in doe, zet ik Gnossienne van Erik Satie, op. Rustig wakker worden, nu ik pensioen heb. Voorheen, toen ik nog werkte, moest alles snel snel, tas inpakken en wegwezen. Tijdens het wandelen, hoor ik graag Buena Vista Social Club door mijn oortjes: brisk walking op de tonen van Chan chan.
Bij het koken van stoofpotjes of wokschotels, valt me op dat ik altijd wereldmuziekachtige nummers opzet: Ali Farka Touré. Warme tonen en ritmes passend bij de warm kruidige smaken van het eten. Als ik (zoete) toetjes maak, zet ik vaak Franse muziek op: Carla Bruni of Stromae. Ik bedenk dat niet van te voren, maar het blijkt dat ik het vaak zo doe. Naar welke muziek ik luister heeft dus vaak te maken met mijn humeur, met de geuren en kleuren van de dag.
Ook dat hoort bij de warme herinneringen van thuis. Als mijn moeder zingend in de keuken stond, wist ik dat ze in een goed humeur was en we heerlijk te eten kregen. Die state of mind ken ik: als ik somber ben, luister ik naar Lennard Cohen en als ik vrolijk ben luister ik naar hiphop want dan kan ik meedansen. Toen ik voor het eerst Songbird van Fleetwood Mac hoorde, barstte ik in tranen uit. Waarom? Klein liedje, delicate stem, mooie tekst, sierlijk pianospel en het paste naadloos bij mijn verliefde hart.
Kortom mijn Dela lijstje: waar moet ik beginnen …
Volgens mij heeft zingen, naast gezonde leefstijl, goede voeding en voldoende beweging, een positieve invloed op hoe fit je je voelt; het draagt bij aan lekker in je vel zitten. Ik denk dus dat zingen gezond én leuk is!
Zoals gezegd, ik kan niet goed zingen. Maar iedereen kan wel een beetje zingen. Dus ik heb me opgegeven voor vier proeflessen bij een popkoor. Op hun site staat:
We hebben geen leeftijdsgrenzen, geen stemtesten en we doen niet aan notenschrift en danspasjes. De drempel is laag: zing je graag? Kom er bij!
Echt iets voor mij, denk ik. Volgende week gaat het beginnen.
