Toen ik eind februari in de Algarve mijn vorige column schreef was Corona nog een ver-van-mijn-bedshow. Op donderdag 12 maart werden in Portugal (er waren toen 78 patiënten) fikse maatregelen aangekondigd: scholen dicht; passagiers cruiseschepen niet aan wal; winkelcentra en horeca mogen een beperkt aantal bezoekers toelaten.
Wij hebben er niets van gemerkt, op vrijdag de 13e keerden we terug en hier kondigde onze regering de zondag erna vergelijkbare maatregelen af. Van een ontspannen verblijf aan de Algarve, kwamen we terecht in de Hollandse Corona- (en hamster)hectiek.
Op zaterdagochtend moest ik echt naar de supermarkt. Onze voorraadkast was akelig leeg. Voor ons vertrek hadden we gezorgd dat we zo weinig mogelijk voedingsmiddelen over hadden. Ik kwam in een supermarkt die voor een groot deel leeggeplunderd was. En dat snap ik wél! Stel dat je griep krijgt en je mag de deur niet meer uit, dan wil je toch wat voorraad in huis hebben? Na ruim een week hadden wij eindelijk een doosje paracetamol en een pak toiletpapier in huis. Alleen ontbraken toen nog wat conserven, voor het geval dat….
Digitaal bestellen en thuis laten bezorgen, zeg je? We hebben ons aangemeld bij Picnic: “u heeft nog 272 wachtenden voor u….”. Ik denk dat we over een aantal maanden aan de beurt zijn. En als je een account hebt, is het ook vrijwel onmogelijk om iets te laten komen. Mijn zoon probeerde om 6 uur ‘s morgens een bestelling voor een week later te plaatsen: …helemaal vol.
Ik ga nu (maximaal) 2 keer per week ‘s morgens vroeg – alleen, het is immers geen uitje – naar de supermarkt en neem dan ook meteen wat boodschappen mee voor een buurvrouwtje van 82. En mijn vrouw zorgt er daarna voor dat zij verstoken blijft van het eenzaamheidsvirus. Op gepaste afstand….
Wij hebben de eerste week na het overwinteren op twee kleinkinderen gepast. Mijn zoon moet er als uitvoerder voor zorgen dat het internet in een deel van Nederland soepel blijft draaien en mijn schoondochter moest het thuiswerken van haar basisschoolleerlingen op poten zetten. Zij hadden onze hulp dringend nodig. Maar na een week hebben we toch besloten om de richtlijn van Rijk en RIVM te volgen: “Blijf thuis!”. We passen niet meer op. Wij behoren immers ook tot die kwetsbare groep senioren, zeker mijn vrouw als longpatiënt. Zij is twee jaar geleden ook al in het ziekenhuis beland door een onbekende virusinfectie. Ik moet er niet aan denken dat zij besmet raakt.
In mijn vorige column schreef ik dat ik mijn oudste zoon 40 jaar zou worden en dat het een groot feest waard was. Vorige week was het zover. Wij zijn – als enige bezoekers – heel even op visite geweest. In de tuin en op ruime afstand van elkaar. Feliciteren zonder zoenen en handen schudden.
Mijn schoondochter had gezorgd voor een ludiek momentje. Zij had briefjes bij de buren in de brievenbus gedaan en ons gevraagd om op een bepaalde tijd aanwezig te zijn. Op het moment suprême stonden wij in de tuin, de buren hingen uit het slaapkamerraam of stonden op het dak van de uitbouw en met zijn allen zongen we ‘Lang-zal-ie-leven’.
In deze tijd van ‘social distance’ zie je meer leuke, creatieve acties ontstaan. Ik denk aan artiesten die optreden voor een verzorgings- of verpleeghuis; aan kinderen die straattekeningen en spandoeken maken voor de bewoners van die tehuizen; aan de telefooncirkels en boodschappendiensten voor oudere medebewoners en zeker aan die, zelf zieke (geen corona) mevrouw, die samen met andere vrijwilligers, voor de thuiszorgmedewerkers en verzorgingshuizen uit haar gemeente dag-in-dag-uit mondkapjes naait, omdat deze groep bij de officiële levering van deze middelen, bijna altijd achter het net vist…
Ik had in column 40 beloofd dat ik mijn best zou doen om een beetje zon en beter weer mee naar huis te nemen. Dat is gelukt, al heb ik daar niet echt actie voor hoeven ondernemen. En nu we toch thuis achter de geraniums moeten blijven, geniet ik van de zon op de roze bloemen in de bakken die de winter hebben overleefd.
Houd afstand en probeer voorlopig zoveel mogelijk thuis te genieten van een bloem, een vogeltje, een briefje of kaartje of een glimp van de zon. Zorg goed voor jezelf en laten we goed op elkaar passen.
Veel sterkte allemaal en vooral heel veel gezondheid.
Wim.
