Wim is wild van het wildseizoen. Hij is niet alleen dol op wild in het bos, maar mijmert ook even over wild op een spies.
Column: Wild op de Veluwe
De dag start op met wat zon door de nevelflarden. Ik kijk gewassen en geschoren naar de keurig gesnoeide hulsthaag tussen mijn tuin en de boerderij naast ons. Geschoren… Als Randstedeling noem ik het knippen van de oude hulsthaag ‘snoeien’, mijn buurman praat over ‘scheren’. Omdat de haag bij de boerderij hoort, laat ik de buren aftrappen. Ik heb nu ook mijn kant bijgewerkt en 12 overvolle kruiwagens met het vervelende stekelige snoeiafval weggebracht.
Zo goed als de hulsthaag gedijde dit jaar, zo moeilijk hebben bos en hei het gehad. Nog altijd liggen er in de bossen omgewaaide bomen die de voorjaarsstormen niet hebben doorstaan. En in de zomer kwam daar de extreme hitte en droogte overheen. De heide kleurt normaliter in deze tijd van het jaar overdadig paars; nu is het grijsbruin en toont slechts hier en daar een toefje kleur. De bosbessen zijn dor en op het oog dood. Maar zijn ze echt dood? Na een paar fikse buien en wat koeler weer, zie je nieuwe frisgroene blaadjes verschijnen. De natuur herstelt snel.
Ook de dieren ondervonden veel last van droogte en warmte, maar ook zij passen zich aan. In het bos waar ik vaak fiets, heb ik een paar keer een jong vosje gezien dat niet wegrent als je er aankomt, maar juist naar je toe komt. Hij snuffelde aan mijn fietstas. Krijgt vast regelmatig iets te eten van passanten. Het beestje is alleen. Wees? Verstoten? Ik hoop dat ie overleeft.
Ik heb begin september ook een paar keer zwijnen gezien en die waren erg mager. “De zwijnen blijven in de schaduw en ze staan in de spaarstand omdat er minder voedsel en water is”, vertelde een boswachter op de regionale zender. “Ze zijn nu minder zichtbaar voor jagers. Het afschot van zwijnen op de Veluwe loopt daardoor flink achter”. Ook de bronsttijd van de herten is later dan normaal, zeker 2 weken. De vrouwtjes – die de bronst bepalen – zijn nog niet voldoende op krachten en moeten eerst nog flink eten om aan te sterken.
Flink eten… Herten, reeën, zwijnen, prachtig om te zien, maar ook heerlijk om te eten. Oeps, nu trap ik vast natuurliefhebbers en vegetarische lezers op hun ziel. Maar je kunt er op de Veluwe niet omheen: in oktober begint het wildseizoen in de restaurants. Ik ben tegen de jacht voor de lol, maar ik denk wel dat afschot nodig is om de populatie in bedwang te houden.
Waarom denk ik nu aan het eten van wild? O ja, ik las een folder over de Wilddagen in Vierhouten.
“Vierhouten? Waar ligt dat?”, hoor ik u vragen. Vierhouten is een dorp met 710 inwoners tussen Nunspeet en Elspeet. Het staat bekend als de “Culinaire parel van de Veluwe”. Die titel dankt het aan de vele restaurants, hotels en gezellige culinaire evenementen, zoals de Wilddagen….
… het is een drukte van jewelste. Het hele dorp is afgesloten en overal zijn kraampjes van de plaatselijke hotels en restaurants waar je heerlijke wildgerechtjes kan proeven. Het is de start van het wildseizoen. Je kan over de hoofden lopen. De wilddagen zijn een begrip in de wijde regio en trekken jaarlijks tienduizenden bezoekers. Naast de proeverij is er een streekmarkt en allerhande gezellige activiteiten. Waar ga ik voor: hertenstoof met kastanjepuree of wildzwijn-sparerib? Het water loopt me al in de mond…
“Hé Wim, waar ben jij met je gedachten?” Ik land weer op vaste bodem. “Ik mijmerde over de Wilddagen in Vierhouten”. Hoe lang is het geleden dat we ernaartoe zijn geweest? Zeker 6 jaar. Op 2 oktober is een kleinzoon jarig en zijn verjaardag wordt meestal gevierd in het eerste weekend van oktober, dus gelijk met … Maar wat er ook voor leuks gebeurt, mijn kleinkinderen gaan voor alles.
We zijn voor het laatst naar de Wilddagen geweest toen hij 2 jaar oud was. Hij smikkelde toen een hele wildzwijnspies op! Het culinaire evenement heeft nu een andere invulling gekregen qua indeling in het dorp. Was in het verleden het hele dorp afgesloten voor al het verkeer, nu vindt het plaats op een parkeerterrein aan de rand van het dorp. Het afsluiten van het dorp werd te duur: vergunningen, wegomleidingen, inrichten van parkeerplaatsen, inzetten van verkeersbegeleiders, enzovoort. “Als ondernemers blijven we onze nek uitsteken voor dit evenement, maar het kan niet zo zijn dat het ons alleen maar geld kost”, geeft de organisatie aan. Nu organiseert een viertal (voorheen 10) horecagelegenheden de proeverij van wild. Wel met streekmarkt, muziek en andere activiteiten. Een klein surrogaat van wat ooit een enorm feest was. Begrijpelijk gezien de kosten, maar wel heel erg jammer!
Dit jaar wordt de verjaardag van mijn kleinzoon eerder gevierd. We gaan het eerste weekend van oktober sowieso naar ons Veluws’ chalet en gaan vast ook even naar de Wilddagen. Niet zo enthousiast als in het verleden, maar wel nieuwsgierig naar wat er nog van over is. En wellicht kunnen we dan ook nog ergens een wild-vorkje prikken.
Wim
