Nee, echt niet. ‘Op date gaan’, nu ik bijna 70 ben, daar heb ik geen zin meer in. Het is een kwestie van smaak. Zoals ik de minirok en naaldhakken aan de wilgen heb gehangen (helaas), een piercing door mijn lip een gepasseerd station is en een borstvergroting overbodig bleek, heb ik definitief afscheid genomen van het daten: been there, done that!
Het ingewikkelde dating gedoe, wil ik mezelf niet meer aandoen. Je hebt een date en voor de zoveelste keer, vertel je weer je levensverhaal. Je ware zelf laat je natuurlijk nog niet zien; je begint voorzichtig. Je doet je uiterste best geduldig te blijven als hij alleen maar praat en niet luistert.
Je stelt voor, staand een drankje te drinken want zittend zie je alle rollen en vetjes rond buik en heupen en je strekt je nek zoveel mogelijk zodat de onderkin niet opvalt. Daten: door al die hindernissen, heel vermoeiend!
Een relatie onderhouden is een vaardigheid die ik niet bezit. Weet ik nu. Zoals ik ook niet kan breien, zingen en autorijden. Als mensen voor de zoveelste keer vragen, waarom ik toch geen relatie heb, zeg ik: ‘ik ben té leuk, niemand kan dat aan’. Grapje natuurlijk ….
Tot ongeveer mijn 55e wist ik het zeker: ‘ik blijf niet alleen, ooit vind ik de man die ik de moeite waard vind én die mij de moeite waard vindt’. Heb echt overal gezocht maar niet gevonden.
Denk nu niet dat ik ongelukkig of eenzaam ben. Als je eenmaal hebt geaccepteerd dat een levenspartner er niet in zit, blijkt een voldoeninggevend leven, niet afhankelijk te zijn van een levenspartner.
Met de Surinaamse Prins maakte ik leuke reisjes
Blind dates, speed dates, online dates, waren niet altijd ingewikkeld. Dat geef ik toe. Soms was het zelfs hilarisch. Met de Surinaamse Prins maakte ik leuke reisjes, hadden we ongelooflijk veel lol over onze verschillende culturen en wisten we beiden: dit is een korte en krachtige romance.
Of die date met de snor. Ik viel op zijn gesoigneerde snor, het maakte hem aantrekkelijk en interessant. Maar toen we elkaar live ontmoetten, bleek hij die afgeschoren te hebben en daarmee verdween elke charme. Het bleef bij één wijntje, waarvoor ik helemaal naar Nijmegen was gereisd.
En niet te vergeten, de date, wiens echte naam ik nooit heb geweten. We wandelden door pittoreske dorpjes en met hem at ik voor het eerst in een sterrenrestaurant. En passant vertelde hij dat hij van ‘slank’ hield.
Zelf was hij dik, maar op zoek naar een slanke vriendin
Zelf was hij dik maar op zoek naar een slanke vriendin. Ik voel nog de schaamte, toen ik me voor hem in shapewear wurmde, overtuigd dat mijn curves dan onzichtbaar waren. Snakkend naar adem en nauwelijks in staat om te lachen, had ik dat er voor over; inclusief buikkrampen. Gelukkig heeft de affaire niet lang geduurd en ben ik niet gestikt!
Wat ik wél goed kan, is flirten. En dan bedoel ik het luchtige spel van charme, plagerijen, humor, vleierijen. Ik hou van dat speelse. Complimenten geven, oprechte interesse tonen vermengd met humor: dit vrijblijvende flirten, maakt mijn dag en die van de ander net iets leuker.
Ik hou van mensen, vind het gezellig dingen te ondernemen met anderen. Ik kan ook erg genieten van warme gesprekken en lieflijk tegen de ander aankruipen.
Maar… thuis in mijn eentje, waar ik pas echt mezelf kan zijn, niet hoef te praten als ik er geen zin in heb, me niet druk hoef te maken over buik en onderkin (van hem en mij), naar mijn eigen Netflix series kan kijken in mijn comfortabele maar onelegante joggingpak en waar niemand moppert als ik een nachtje niet thuis slaap … dat is de levensstijl die mij bijzonder goed past!
