Stadsmens of natuurmens? Geen twijfel mogelijk: ik ben een stadsmens die ook van de natuur houdt. Op dit moment ben ik in modernistisch Barcelona: kleurrijk, harmonieus en gevarieerd. Oude- en nieuwe stijlen zijn met elkaar vermengd en dat maakt deze stad adembenemend. Niets is aangenamer dan door de straten van Barcelona te wandelen en je te dompelen in het ritme en de gewoontes van de stad.
Omdat mijn kinderen hier wonen, kom ik er regelmatig. Zij wonen in een volkse buitenwijk. Voor mij geen toeristische Ramblas, Barri Gotic of El Born om de sfeer van de stad te proeven want Sant Antoni is als een gezellig dorp. Het heeft een dagelijkse markt, cafeetjes, terrasjes, hippe winkels en schilderachtige straatjes.
Zondagochtend: rustig in het zonnetje, overal hipsters die na hun hardlooprondje, verse broodjes bij de bakker halen voor thuis. Oude dametjes zitten op een bankje met een hondje aan hun voeten. Het leven voelt vredig en voorspelbaar.
Ik heb één kind. Een zoon. Inmiddels horen daar een schoondochter en twee kleinkinderen bij. Na de middelbare school vertrok hij naar het buitenland en nu woont hij al jaren in Barcelona. ‘Je hebt maar één kind en dan woont ie ook nog eens in het buitenland’ zeiden de vriendinnen ooit meewarig. Ik vond het geen enkel probleem. In tegendeel, als geen ander begreep ik dat een achttienjarige de wereld wil ontdekken.
En nu heb ik een goede reden om naar deze stad te reizen, me te verbazen over de andere cultuur én te genieten van twee schattige kleintjes die in het Engels en Spaans met mij spelen en aan me plakken omdat ze oma lief vinden. Hoe leuk kan het leven zijn (vinden ook mijn vriendinnen).
Zodra ik door de straten loop voel ik de ‘buena atmósfera’
Het licht is hier anders, een beetje licht-blauwig met altijd die gele gloed van de zon. Als we over zee aankomen vliegen, word ik onmiddellijk overvallen door een uitgelaten stemming. De autoweg naar de stad is als overal ter wereld: druk, snel en chaotisch. Maar zodra ik door de straten loop, voel ik de buena atmósfera.
s ’Morgens breng ik de kleintjes naar school. Een grote groep ouders met kleine kinderen op de fiets, slingert door de drukke straten, geëscorteerd door twee politieauto’s. Elke basisschool kan een aanvraag doen voor een politie-escorte om de kinderen veilig naar school te begeleiden. Een demonstratieve oproep aan het gemeentebestuur voor meer fietspaden én een fietsvriendelijker stad. Fantástico!
De inwoners van Barcelona zijn sowieso actief om hun stad leefbaarder en groener te maken. Er duiken steeds meer autoluwe zones op (Super Blocks), fleurige plantenbakken, comfortabele houten banken en tafels die gebruikt worden voor een hapje of een potje schaak, speelruimte voor de kinderen.
Hoewel deze groene transitie de gemeente ernst is, vordert de voortgang traag. Maar Sant Antoni mag niet klagen: hier volop bankjes en houten stoeltjes langs drukke straten. Tussen de huizenblokken veel (speel) parkjes en op zondag zijn delen van straten afgesloten voor het verkeer zodat de kinderen hier kunnen voetballen, skaten of gewoon een boek lezen.
Sant Antoni is een echte volkswijk die vooral gezellig is, maar ook minder leuke kanten kent, zoals zwervers, oude dronken mannetjes en soms een penetrante urinegeur. Maar de kleine terrasjes, op hoeken en straten, bevallen me. De restaurantjes bieden slechts twee menu’s waar je uit kunt kiezen, maar het is altijd heerlijk. Je krijgt er een halve fles wijn bij en betaalt slechts dertien euro.
Tegen een uur of 20:00 komen de ‘oudjes’ van de buurt naar buiten
Het leukst zijn de vroege avonden. Tegen een uur of acht, na het eten, komen de ‘oudjes’ van de buurt naar buiten. Ze zoeken elkaar op, op de verschillende pleintjes en tot een uur of elf, zitten ze te lachen, te kletsen en te drinken. Zo vliegt de dag om en loop ik naar huis vol positieve prikkels en ideeën. (tekst gaat verder onder afbeelding)
Een goed idee dus toen mijn kind besloot naar het buitenland te vertrekken. Wat niet betekent dat ik hem nooit mis: gezellig samen eten, altijd jonge mensen in huis die mij de nieuwste muziektracks laten horen, gesprekken over het leven: de confrontatie van zijn moderne ideeën met mijn iets mindere. We zoomen veel maar live tegenover elkaar zitten is toch anders.
Nu ik gepensioneerd ben, zou ik wat vaker naar Barcelona kunnen. Maar er is een stikstofcrisis. Minder vliegen zou dus goed zijn. Als ik het goed begrijp rijdt er vanaf 2024 een nachttrein van Amsterdam naar Barcelona (7 tot 11 keer minder vervuilend dan het vliegtuig). Ik houd van treinreizen. Reizen per trein maakt veel meer deel uit van de totale reisbeleving: je wandelt door de trein en het nodigt uit tot ontmoeten.
Inmiddels vliegen we weer in de vertrouwde grijze lucht van Nederland. Bijna thuis maar nog aan het nagloeien van het leven in Barcelona. De kleinkinderen hebben al laten weten dat ze me missen. Wordt het de volgende keer, de nachttrein naar Barcelona?
