Als ik op de terugweg van een wandeling vanuit het zuidoosten naar huis loop, zie ik mijn dorp vanaf de mooiste kant liggen. Zo idyllisch als het maar zijn kan! Tussen het groen zie ik de molen, de kerktoren, de huisjes met de oranjerode daken en de bakstenen muren. Nederlandser dan dit kan je het bijna niet krijgen. Het is prachtig, iedere keer weer. Bijna te lieflijk voor woorden.
Niet zo lang geleden las ik in de plaatselijke krant dat een inwoner van dit lieflijke dorp betrapt was met vele cilinders met lachgas in zijn bestelbusje. Thuis bleek hij nog veel meer lachgas te hebben liggen. Tja…….
Korte tijd later nog zo’n blij bericht: in een grote schuur bij een boerderij in het dorp was een enorm laboratorium aangetroffen waar synthetische drugs werden gemaakt.
Wat het lachgas betreft, dan help je dus bij je volle verstand vele jongeren naar de gallemiezen. Verdient lekker. Dat zal dan wel de drijfveer zijn. Lekker makkelijk ook, om over de rug van jongeren zo aan je geld te komen. En die synthetische drugs is van hetzelfde laken een pak, die verpats je niet alleen aan
jongeren maar ook aan niet-meer-zo-jongeren, levert waarschijnlijk nog meer op dan dat lachgas.
Zou zomaar kunnen dat dit maar het topje van de ijsberg is, niet alles wordt ontdekt, niet iedere boerenschuur onderzocht, niet ieder bestelbusje wordt aangehouden.
Ik lees regelmatig artikelen in kranten dat met name boeren onder druk worden gezet om schuren e.d. te “verhuren” ten behoeve van de productie van drugs. Vaak tegen aantrekkelijke bedragen. En dan moet je sterk in je schoenen staan om “nee” te blijven zeggen (beweren betrokkenen dan).
Het leven is duur, de inflatie hoog, niet ieder boerenbedrijf floreert…….Dat is in mijn idyllische dorp niet anders. Ook hier zwichten mensen dus voor een makkelijk verdiend extra centje.
Ik vraag me af of deze mensen nadenken over de schade die ze aanrichten, aan (jonge) mensen, aan het milieu, en over het in stand houden van de criminaliteit die per definitie verbonden is aan de productie van en handel in drugs.
Ik weet niet welke straffen deze mensen hebben gekregen, of ze überhaupt al berecht zijn, of wat er verder met ze gebeurt. Ik hoop dat ze tot het inzicht zijn gekomen dat ze heel erg verkeerd bezig zijn geweest en dergelijk handelen nooit meer in hun botte hersens halen.
Als ik vanuit het zuidoosten mijn dorp benader zie ik het prachtige, lieflijke en idyllische plaatsje liggen, waar ook nare, slechte dingen gebeuren, veroorzaakt door mensen die meer geïnteresseerd zijn in geld dan in het welzijn van medemensen.
Ik hoop dat ze af en toe nog redelijk slapen in hun bakstenen huis met het oranjerode dak, onder de rook van de kerktoren.