Vanmorgen (7-1) heb ik mijn échte winterkleren uit de kast gehaald: thermoshirt, dikke fleece, winterlegging voor onder mijn lange broek en een gevoerde broek. Ik vind het niet echt fijn dat ik deze kleding weer moet gaan dragen, maar ik ben wel heel erg blij dat ik het heb.
Net zoals de afgelopen maanden heel erg blij was met mijn regenkleding. Ik kan me bijna niet heugen
dat ik zonder regenbroek (beste koop ever) kon gaan lopen met Lola. Mijn zorgvuldig opgespaarde regenwater in mijn regenton moest ik gisteren weg laten lopen.
Als dat water gaat bevriezen kan de regenton gaan scheuren en dat kan en wil ik niet riskeren. Het gaat ongetwijfeld wel weer ’n keer regenen….
Ik ben de hele avond bezig met het afleiden en geruststellen van Lola
Een week geleden was het oud jaar, en vervolgens nieuw jaar. Lola wordt daar, net als veel andere honden (en katten, en andere huisdieren) heel erg bang van, niet van oud & nieuw als zodanig, maar van het blijkbaar daarbij horende vuurwerk. Het is bij mij thuis dan ook geen fijne avond. Ik ben de hele avond bezig met het afleiden en geruststellen van Lola.
Om 00:00 uur brak de hel los. Vóór het huis naast mij werd zwaar vuurwerk afgestoken, met heftige knallen. Mijn buren waren niet thuis, op de plek waar normaal gesproken hun auto staat, stonden nu een aantal kerels (mij onbekend) dus dat zware vuurwerk af te steken.
Gewoon, mannen van een jaar of 40/50 (schat ik) met dikke buiken en kalende koppen. Er waren ook een tweetal tieners bij, dus ik schat in dat die kerels huisvaders zijn.
Twee keer heb ik gevraagd (eerste keer rond 1 uur) of ze ergens anders konden gaan afsteken of stoppen. De eerste keer heb ik het nog redelijk vriendelijk gevraagd, de tweede keer, tegen 2 uur, minder vriendelijk. Ze gingen gewoon door. Tegen half 3 vertrokken ze eindelijk. Niet veel later kon ik eindelijk naar bed.
Het ging hier om illegaal vuurwerk, de Cobra 6
Later heb ik uit de restanten die ik op straat vond opgemaakt, na enig onderzoek, dat het hier ging om illegaal vuurwerk, zogenaamde Cobra 6. Ik hou mijn hart vast: als deze kerels kinderen opvoeden vraag ik me af wat ze die meegeven, welke normen en waarden en wat dit betekent voor het soort volwassenen dat deze kinderen worden.
Maar waar ik ook van geschrokken ben is van mijn eigen gevoelens. Ik was zo kwaad, zo woedend op die kerels dat ik ze eigenlijk iets aan had willen doen. Maar goed dat ze met een groepje waren, en dat ik veel te bang was om dicht bij dat hard knallende vuurwerk te komen.
Dat intense haatgevoel had ik al heel erg lang niet gehad, ik wist niet eens dat ik het nog in me had. Ja dus. Zorgelijk. Ik wil dat niet.
Het duurde echt de hele eerste dag van het nieuwe jaar voordat al die stress uit mijn hoofd en lijf verdwenen was. En zo was het zomaar weer een volgend jaar geworden.
Ik hoop dat het voor jullie allemaal een mooi jaar wordt.