Na fulltime werken is een stilletjes pensioen niets voor Shirley (67). Heeft ze nog een ochtend over in haar schema, dan denkt ze: wat kan ik doen? Vooral geven maakt haar gelukkig. En dat doet ze onder andere als Stadsreporter in Amsterdam -West.
Shirley omschrijft zichzelf als een kleine Javaanse vrouw. Ze heeft vijf kinderen groot gebracht, werd oma en had een pittige job als medewerker bij een gerechtsdeurwaarderskantoor. Scheldpartijen, intimidaties en verdrietige zaken eisen uiteindelijk hun tol.
‘Werk was heel intens’
Het was buffelen, de ene zaak na de andere. “Ik was altijd gewend om koude koffie te drinken”. Ook waren de zaken soms zo verdrietig dat ze Shirley emotioneel raakten.
“Ik had een keer een moeder die zou worden ontruimd. Ik stelde haar voor: u krijgt straks uw vakantiegeld. Zullen we een regeling treffen dat u daarvan een aflossing doet, zodat u niet wordt ontruimd? Het antwoord was: ‘hoezo?’ en nee dat wilde ze niet. Dus moest ik die moeder ontruimen, met haar kinderen. Kun je je zoiets voorstellen, ik ben zelf moeder.
Het werk was heel erg intens. Ik was op een gegeven moment helemaal kapot.” Zo kwam Shirley met een burn-out thuis te zitten. Daarna is ze nog een paar jaar elders aan de slag gegaan. Met het pensioen al in zicht!
Pensioen in zicht
Shirley vertelt dat ze haar hele leven al extra spaart voor haar pensioen. Omdat ze niet haar hele leven in Nederland heeft gewoond, krijgt ze straks minder AOW. “Ik heb me verzekerd. Onlangs is dit geld uitgekeerd en ik heb er een vakantiewoning voor gekocht. Als ik het geld dan in de toekomst nodig heb, zou ik de woning kunnen verkopen.”
Ook deed ze al vrijwilligerswerk. Hierdoor viel ze niet direct in een gat toen haar fulltime baan plaats maakte voor haar pensioen.
Ze had nog een ochtendje vrij
Shirley vindt het heerlijk dat ze nu een nieuwe vrijheid ervaart. Verplicht om 6 uur opstaan is er niet meer bij. Toch heeft ze een gevulde agenda. En daar staan aardig wat ‘vaste prik’-afspraken in!
Drie dagen gaan op aan noodzakelijke bezoekjes aan het ziekenhuis; haar gezondheid laat helaas te wensen over. De andere dagen is ze activiteitenbegeleider op een dagbesteding, is ze Buddy en werkt ze als omroepster bij de Javaanse radiozender Bangsa Jawa. “Ik had de donderdagochtend nog vrij en dacht: wat kan ik nog doen voor de maatschappij?”
Een reden om de deur uit te gaan
Shirley weet goed wat ze wil. “Ik wil niet iemand zijn die ziek is en oud en gewoon thuis blijft en niets doet en alleen is, omdat alle anderen aan het werk zijn. Ik moet nog iets doen voor de maatschappij en ik moet iets doen wat leuk is voor mezelf.” Ze realiseert zich daarbij goed dat een proactieve houding noodzakelijk is.
Je moet een reden hebben om naar buiten te gaan als je gepensioneerd bent
“In Nederland zit je tussen de muren. Je moet een reden hebben om naar buiten te gaan als je gepensioneerd bent. Als je geen reden hebt, ga je tv kijken. Je blijft binnen omdat het sneeuwt, het regent of het koud is. Je hebt altijd een smoes om binnen te blijven. Ik heb een reden om hoe dan ook naar buiten te gaan: ik moet naar de Stadsreporters!
De Stadsreporters
Shirley heeft al twintig jaar haar radioprogramma, als ze in contact komt met de Stadsreporters: een groep buurtbewoners die verslag doen van wat er te beleven is in de wijk. Ze raakt enthousiast en gaat meedoen.
“Je krijgt een paar lessen van AT5 (Amsterdamse nieuwszender); ze leren je hoe je mensen benadert en interviewt en hoe je filmt en monteert. De reporters zijn allemaal mensen van om en nabij mijn leeftijd. En iedereen heeft een andere achtergrond, sommigen komen uit Irak, Turkije of Mexico. Het is een gezellige boel!”
Verspreid het vriendelijkheidsvirus
“Wij als stadsreporters verspreiden het vriendelijkheidsvirus. Glimlach naar iemand, knoop een gesprekje aan, zeg hallo, al ken je de mensen niet. Vroeger deed ik dat niet. Ik dacht: ik ben ziek en duik weg. Maar als ik nu iemand ontmoet, glimlach ik altijd. Want ik weet: als ik glimlach, glimlacht die persoon terug. En dan haal je iemand voor even uit zijn eenzaamheid.
‘Het was een hele goede dag!’
Je komt als stadsreporter overal en komt van alles te weten. Mee-eten met een kookclub, ontdekken waar je goedkoop naar de film kunt of juist liever montagewerk achter de schermen doen. Shirley heeft als reporter al veel mooie momenten beleefd. Eén springt er bovenuit.
“Het was een reportage over een project van de Hogeschool van Amsterdam die ging over rechtvaardigheid in de stad Amsterdam. Shirley zag dat Abdelkader Benali een van de sprekers zou zijn en ze was door het dolle. “Ik houd van lezen en hij heeft een Libris-prijs gewonnen! Ik zag dat hij er zou zijn, en dacht: hém moet ik interviewen!” En dat lukte!
“Kun je je voorstellen dat je van films houdt en je ontmoet een acteur die je leuk vindt? Zo was het voor mij. O, het was prachtig! Het was een hele mooie dag voor mij!”
Op de foto zie je Shirley die dhr Benali interviewt
Blijven genieten
Ondanks gezondheidsproblemen is Shirley goedlachs en maatschappelijk actief. Ze geniet van samenzijn met familie, haar collega’s en het vrijwilligerswerk. Aan het rustiger aan doen denkt ze nog lang niet. “Ik wil dit nog lang blijven doen”.
Wil je ook Stadsreporter worden? Kijk op de website stadsreporters.nl voor meer informatie en de mogelijkheid om contact op te nemen.
Wil je jouw verhaal vertellen en andere inspireren? Stuur ons een berichtje! Redactie@leefjepensioen.nl
